ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΥ
Η απαξίωση της “φτωχής” εκπαίδευσης μέσα από ένα 23%. Η απαξίωση της αξιοπιστίας μιας Κυβέρνησης όταν ο Υπουργός Παιδείας ή βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ τοποθετούν την παιδεία σε βάση “ταξικού διακυβεύματος”.
Όταν προεκλογικά- και πάλι- ο κος Πρωθυπουργός ανακοίνωνε την αφαίρεση της επιβολής του 23% στην ιδιωτική εκπαίδευση, επαναλαμβάνοντας στην Βουλή την ίδια δεύσμευση, ίσως οι περισσότεροι γονείς που δύσκολα τα βγάζουν πέρα προκειμένου να δώσουν την δυνατότητα στα παιδιά τους να λάβουν απλά το εξασφαλιζόμενο από το Σύνταγμα- δηλαδή στοιχειώδη και σωστή εκπαίδευση-να τον πίστεψαν. Ίσως τελικά και να έκαναν καλά. Όμως ο όλος ιδεοληπτικός χειρισμός δείχνει για άλλη μία φορά το πόσο λάθος έχει αναγνώσει τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας η παρούσα Κυβέρνηση.
Κάποιοι θα πρέπει να αντιληφθούν πως όταν υπάρχουν εκατοντάδες κενά ακόμα και σήμερα σε ορισμούς παιδαγωγών και δασκάλων σε νηπιακούς σταθμούς και δημοτικά σχολεία, δεν είναι ο πλούσιος που επιλέγει από το υστέρημά του να στείλει το παιδί του προς την ιδιωτική εκπαίδευση. Όταν λοιπόν το Κράτος είναι αδύναμο να παρέχει αυτό που του επιβάλλει το Σύνταγμα δεν είναι δυνατόν να φορολογεί την μοναδική εναλλακτική λύση που υπάρχει. Αν δε στοιχειωδώς έκαναν μία απλή ανάλυση οι κύριοι της Κυβέρνησης εύκολα θα αντιλαμβανόντουσαν πως μεγάλο ποσοστό των όσων στέλνουν τα παιδιά τους προς τα ιδιωτικά δεν είναι ούτε καν οι “πλούσιοι” κατά την Κυβέρνηση των 25-30000 ευρώ εισόδημα. Είναι ακόμα…πλουσιότεροι. Καθώς από το μέτρο εξαιρούνται τα πραγματικά σχολεία των πλουσίων όπως τα ξενόφωνα καθώς και αυτά με ειδικό καθεστώς όπως το Κολλέγιο Αθηνών, το Αρσάκειο και ορισμένα άλλα.
Όταν το Κράτος αδυνατεί να παράσχει σε ΟΛΑ τα παιδιά τα στοιχειώδη για την εισαγωγή τους στο Πανεπιστήμιο- εξαλείφοντας την ανάγκη φροντιστηρίων- είναι αδιανόητο να επιβαρύνει το γονιό εκείνον που από το υστέρημά του τρέχει να καλύψει και πάλι το Συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμά του. Είναι αδιανόητο για έναν Υπουργό παιδείας με ελαφρότητα να επισημαίνει πως όποιος δεν μπορεί να “αντέξει” το αυξημένο ΦΠΑ ας στείλει το παιδί στου Δημόσιο και ας κάνει αγώνα για την αναβάθμιση της Δημόσιας παιδείας.
Αυτός ο παραλογισμός πρέπει να σταματήσει. Αυτή η “ταξική κοροιδία” -που πλησιάζει τα όρια μίας φασίζουσας νοοτροπίας- με φόντο τα διαλυμένα σχολεία και τις τεράστιες ελλείψεις πρέπει να αποτελέσει στοιχείο αγώνα απλά για την αποκατάσταση του αυτονόητου. Του Συνταγματικού δικαιώματος όλων να απολαμβάνουν το ίδιο επίπεδο παιδείας. Τοσο απλά.