Πολλοί είναι οι θρύλοι και οι διηγήσεις για διάφορα γεγονότα, που έχουν κατά καιρούς διατυπωθεί ανά την Ελλάδα για την περίοδο της Τουρκοκρατίας και τους… θησαυρούς που βρίσκονται κατά πολλούς θαμμένοι στην ελληνική γη.
Εικάζεται ότι οι Έλληνες που υφίσταντο το μεγάλο διωγμό από τους Οθωμανούς, επέλεγαν να προστατεύσουν τα κειμήλια, αλλά και τις περιουσίες τους, θάβοντας από χρυσές λίρες, μέχρι και προσωπικά τους αντικείμενα μεγάλης αξίας. Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση του Κρίνου Αχαΐας(ονομαζόταν Μπούκουρας την εποχή της τουρκοκρατίας), με τους κατοίκους, να έχουν ακούσει και να διηγούνται διάφορες ιστορίες περί θησαυρών που βρίσκονται σε διάφορα σημεία του χωριού.
Στην περιοχή Φιλοκάλι, όπως μας είπαν, λειτουργούσε το κρυφό σχολειό, το οποίο βρισκόταν υπό την εποπτεία της εκκλησίας. Για να φτάσουν μέχρι εκεί, οι μαθητές περνούσαν από μια σπηλιά στην περιοχή της Αγίας Μαρίνας η οποία βρεχόταν από ένα ποτάμι. Σύμφωνα με όσα έχουν ακουστεί και διαδοθεί με το πέρασμα των χρόνων, ο ιερέας που πήγαινε προς το σημείο για να διδάξει, μια ημέρα δεν έφτασε στον προορισμό του, καθώς εξαφανίστηκε, ενώ εικάζεται πως πνίγηκε στο ποτάμι στην προσπάθεια του να μεταβεί στο σημείο όπου τα Ελληνόπουλα διδάσκονταν κρυφά.
Οι ίδιες πηγές μας ανέφεραν πως στο συγκεκριμένο βουνό έχει θαφτεί η χρυσή άμαξα ενός Βασιλιά, ο οποίος είχε τα ανάκτορα του στην περιοχή του Λάππα. Οι κάτοικοι του χωριού, ισχυρίζονται πως στο βουνό υπάρχει μια μεγάλη τρύπα, η οποία σύμφωνα με τους ίδιους βγάζει αέρα. Είχαν μάλιστα φωνάξει και τους υπεύθυνους του αρμόδιου υπουργείου έτσι ώστε να έρθουν να δουν αυτό το φαινόμενο αλλά εις μάτην, καθώς δεν εμφανίστηκαν ποτέ.
Παράλληλα ισχυρίζονται πως ο αέρας, είναι αρκετά δροσερός κάτι που σημαίνει πως ενδεχομένως κάτω από τη γη να περνάει το συγκεκριμένο ποτάμι. Αρκετοί είναι οι κάτοικοι που χαριτολογώντας αναφέρουν πως «θα ψάξουμε για τον θησαυρό για να λύσουμε το οικονομικό πρόβλημα των δισεγγόνων μας».