Παρακολουθώ σχόλια διάφορα μετά την εκδήλωση της διαφωνίας στην Κυβέρνηση, την κοινοβουλευτική ομάδα, αλλά και το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ.
Πραγματικά, διαφωνίες χωρίς ιδεολογικό βάθος, σαν την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, όταν βρισκόταν στην Αξιωματική αντιπολίτευση.
Δεν εκπλήσσει κανέναν από τους σοβαρούς αναλυτές, ότι κανένα σχέδιο δεν υπήρξε όχι μόνο στην διαπραγμάτευση, (αυτή τέλειωσε με ήττα στις 20 Φλεβάρη), και είναι απορίας άξιο πως καμιά τάση δεν εκδήλωσε τότε οποιαδήποτε διαφωνία.
Αλλά δεν υπήρξε επίσης κανένα σχέδιο για κρίσιμα ζητήματα της Κυβερνητικής πολιτικής. Φοροδιαφυγή, διαπλοκή, κόκκινα δάνεια, προστασία πρώτης κατοικίας, παραγωγική ανασυγκρότηση. Μέχρι εδώ οι ευθύνες είναι όλων των πτερύγων.
Αλλά από το να εκφυλίζεται ο αναγκαίος διάλογος σε προσωπικές επιθέσεις, σε αμφισβήτηση της ηθικής ανθρώπων δοκιμασμένων, όπως η Βαλαβάνη ή ο Λαφαζάνης ξεπερνάει τα όρια.
Ας το σκεφτεί η νομενκλατούρα των νεαρών συμβούλων του Τσίπρα, ας το σκεφτεί και όποιος τους χειροκροτεί.
Δεν μπορεί , στο όνομα της εσωκομματικής αντιπαράθεσης, να επιστρατεύονται τα μέσα της διαπλοκής, οι Πανούσηδες των διαρκών συμβιβασμών, τα non paper από «αμερικανάκια».
Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι, ο Τσίπρας ήταν ο πανίσχυρος Πρωθυπουργός, αυτός όφειλε να έχει σχέδιο, αυτός υπογράφει το μνημόνιο, αυτόν στηρίζει αυτή την στιγμή το σύνολο των μέσων, αυτός αποδομεί την φυσιογνωμία και τις αρχές της Αριστεράς.
* Αναρτήθηκε στο facebook