Δύσκολη ήταν για μένα η χθεσινή μέρα, εύχομαι και ελπίζω να μην ξαναζήσω τον χαμό ενός νέου και δυναμικού ανθρώπου που είχε να προσφέρει τόσα πολλά ακόμα τόσο στην οικογένεια του, όσο και στην κοινωνία.
Μέσα σε πένθιμο κλίμα και με την παρουσία πλήθος κόσμου η Λακκόπετρα και η ευρύτερη περιοχή της Δυτικής Αχαϊας αποχαιρέτισε τον Μιλτιάδη Μπαλαλά, έναν πετυχημένο και αυτοδημιούργητο άνθρωπο, καλό οικογενειάρχη, δυναμικό επιχειρηματία, κοινωνικό και δραστήριο πολίτη.
Ο Μέλιος ήταν πρώτος μου ξάδερφος, με στήριξε με όλες του τις δυνάμεις και γνωριμίες, με βοήθησε και με συμβούλευε πάντα. Τον αγαπούσα και θα του είμαι ευγνώμων για πάντα. Η σχέση μας δοκιμάστηκε στα χρόνια που πέρασαν αλλά άντεξε. Δεν θα αναφέρω περισσότερα.
Σε ένδειξη τιμής στην μνήμη του θα ήθελα να κοινοποιήσω από αυτή την σελίδα τον επικήδειο που εκφώνησα κατά την εξόδιο ακολουθία του.
Αγαπητέ Μέλιο
Σε μένα έλαχε το δύσκολο καθήκον του αποχαιρετισμού σου εκ μέρους όλων εμάς που σε γνωρίσαμε και σε εκτιμήσαμε, εκ μέρους της οικογένειας, των συγγενών, των φίλων, των συνεργατών και συμπατριωτών σου.
Βαρύ, επώδυνο και σκληρό το έργο που αναλαμβάνω, αλλά ίσως αυτός ο αποχαιρετισμός με ανακουφίσει και πάρει από τις πλάτες μου το βάρος που νοιώθω. Δεν ήξερα αν θα μπορούσα να τα πω μέχρι τέλους γιαυτό για πρώτη φορά κάθισα και τα έγραψα.
Αγαπητέ Μέλιο μέσα σε κλίμα οδύνης, λύπης και στεναγμού σε προπέμπουμε σήμερα στην τελευταία σου κατοικία με την πάνδημη αυτή εξόδιο ακολουθία όπως πρέπει και αξίζει σε έναν άνθρωπο που φεύγει τόσο πρόωρα, άδικα και ξαφνικά. Όπως αξίζει σε έναν αυτοδημιούργητο, δυναμικό και κοινωνικό άνθρωπο. Όπως πρέπει και αξίζει στον πανάξιο σύντροφο, τον στοργικό πατέρα, τον τρυφερό παππού, τον αγαπημένο γιό και αδερφό, τον καλό συγγενή, τον έμπιστο και πολύτιμο συνεργάτη και τον καλύτερο φίλο.
Γεννήθηκες πριν 61 χρόνια σε αυτή την μικρή γωνιά της Ελληνικής Επικράτειας. Μεγάλωσες σε μια οικογένεια με σταθερές και ξεκάθαρες ευχές που σε έμαθε να αγωνίζεσαι και να πετυχαίνεις, μέσα σε μια οικογένεια βιοπαλαιστών γεμάτη διδάγματα και νουθεσίες, σε μια οικογένεια που σου διέπλασε έναν χαρακτήρα έντιμο, ηθικό, γεμάτο δύναμη και ενέργεια, εργατικότητα και καθαρότητα σκέψης.
Έχοντας εφοδιαστεί με αυτά τα χαρίσματα αγωνίστηκες από μικρός σκληρά, μεθοδικά και ακατάπαυστα και κατάφερες να δημιουργήσεις μια μεγάλη και δυναμική επιχείρηση με μέλλον και προοπτικές. Καταπιάστηκες με πολλά και σε όλα τα κατάφερνες, γιατί ήσουν ακούραστος αγωνιστής και μαχητής της ζωής, άνθρωπος της κοινωνίας, της προσφοράς, της αλληλεγγύης.
Είχες την ευτυχία να δημιουργήσεις μια καλή και άξια οικογένεια, παράδειγμα και υπόδειγμα για την κοινωνία, διότι ο θεός σου χάρισε όπως σου άξιζε μια δυνατή, ικανή, έξυπνη και πιστή σύζυγο, η οποία σου συμπαραστάθηκε στα εύκολα και τα δύσκολα, πορευτήκατε με αγάπη και κατανόηση, αποκτήσατε μαζί τρία εξαίρετα παιδιά που το καθένα από την θέση του στην κοινωνία θα συνεχίσει να τιμά και να εκπροσωπεί επάξια το όνομα το δικό σου και του πατέρα σου, παιδιά για τα οποία καμάρωνες και ήσουν υπερήφανος, αλλά και παιδιά που τα εκτιμούμε και τα καμαρώνουμε όλοι μας.
Ξάδερφε, ο Μέλιος, ο δικός μας Μέλιος, ξέραμε ότι ήταν δυνατός και πεισματάρης, μαχητής και επίμονος, ξέραμε ότι είχε τον τρόπο, αλλά και την θέληση να ξεπερνά τα εμπόδια και στο τέλος να βγαίνει νικητής. Έτσι πορεύτηκες σε όλη σου την ζωή και έτσι τα κατάφερες. Έτσι πιστεύαμε ότι θα τα καταφέρεις και σε τούτη την δύσκολη και άνιση μάχη με την ασθένεια που σε ταλαιπωρούσε τον τελευταίο καιρό.
Δυστυχώς δεν τα κατάφερες, έφυγες και άφησες στην οικογένεια σου, σε όλους τους συγγενείς, γνωστούς και φίλους, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή της Δυτικής Αχαϊας ένα δυσαναπλήρωτο κενό. Φαίνεται ότι δεν ήθελες να γεράσεις και αποφάσισες ότι δεν σου πάει ο ρόλος του ασθενή γιαυτό και έφυγες γρήγορα. Ενάμιση χρόνο έδωσες έναν διαφορετικό και άνισο αγώνα. Στις μάχες όμως όπως ξέρεις δεν κερδίζουν πάντα οι καλύτεροι.
Από τον τόσο άδικο και πρόωρο χαμό σου υπάρχει για όλους μας μια παρηγοριά, για την αγαπημένη σου Βάσω ότι ήταν σύζυγος ενός σπουδαίου, ικανού και πετυχημένου ανθρώπου, για τα παιδιά σου ότι ήταν παιδιά ενός δίκαιου, στοργικού και καλού πατέρα, για την μητέρα σου που τόσο πονά για σένα σήμερα ότι μπορεί να είναι υπερήφανη για το παιδί της, για τα αδέρφια σου ότι ήσουν πάντα δίπλα τους, τα αγαπούσες και τα υποστήριζες, ενώ για όλους εμάς τους υπόλοιπους ότι γνωρίσαμε έναν άνθρωπο με θετικό πρόσημο για την κοινωνία.
Την ώρα αυτή του αποχαιρετισμού από την μεριά μας όλοι εμείς οι συγγενείς, οι φίλοι, οι συνεργάτες και οι συμπατριώτες μία υπόσχεση μπορούμε να σου δώσουμε: Να σταθούμε με όλες μας τις δυνάμεις στο πλευρό των δικών σου ανθρώπων και να τους συμπαρασταθούμε στον πόνο τους.
Σε αποχαιρετούμε λοιπόν με ένα στοίχο που λέει:
” Μα σ’ αγαπώ και κοίτα ανοίγουν οι ουρανοί, οι ουρανοί που τόσο δύσκολα ανοίγουν ”
Πράγματι ξάδερφε οι ουρανοί ανοίγουν πολύ δύσκολα, αλλά είμαι βέβαιος ότι σήμερα θα είναι ορθάνοικτοι να σε υποδεχτούν.
Καλό σου Ταξίδι Μέλιο μας. Να πεις χαιρετίσματα εκεί που θα πας σε όλους όσους έφυγαν νωρίτερα, στον Μπάρμπα Σπύρο, στην Κική, στον Μπάρμπα Μήτσο, από εμάς τους υπόλοιπους που είμαστε εδώ και σε αποχαιρετούμε. Καλή Αντάμωση Ξάδερφε.