Το άρθρο 25 §1 του ελληνικού Συντάγµατος αναφέρει: «τα
δικαιώµατα του ανθρώπου ως ατόµου και ως µέλους του κοινωνικού
συνόλου και η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου τελούν υπό την
εγγύηση του Κράτους».
Το συγκεκριµένο άρθρο εποµένως διακηρύσσει
την υποχρέωση της πολιτείας να εγγυάται την προστασία των
θεµελιωδών δικαιωµάτων και να διασφαλίζει την ανεµπόδιστη άσκησή
τους. Παράλληλα, κατοχυρώνει την αρχή του κοινωνικού κράτους
δικαίου, όρο µε τον οποίο δηλώνεται η σύνδεση της κοινωνικής αρχής µε
τη δικαιοκρατική αρχή.
Παρά ταύτα η εν λόγω βούληση του συντακτικού νομοθέτη, σήμερα βρίσκεται
σε ασφυξία και αποδρομή. Σε καμμιά περίπτωση δεν μπορούν οι προσφερόμενες κοινωνικές παροχές να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες μιας σύγχρονης και ευαίσθητης
πολιτείας.
Η σύγχρονη αποδόµηση του κοινωνικού κράτους είναι γεγονός. Οι
αυξανόµενες εντάσεις στις σχέσεις µεταξύ µισθού και κέρδους, η
γήρανση του πληθυσµού, ο αυξανόµενος διεθνής ανταγωνισµός και η
µεταµόρφωση του διεθνούς οικονοµικού συστήµατος σε υπερεθνική
οικονοµία έχουν δημιουργήσει ένα εκρηκτικό περιβάλλον. Άµεσο
αποτέλεσµα αυτού του κρατικού µετασχηµατισµού είναι η αδυναµία του
παραδοσιακού κοινωνικού κράτους να συναρµοστεί µε τα νέα δεδοµένα.
Η µακροχρόνια ανεργία και ο κοινωνικός αποκλεισµός τείνουν να λάβουν
διαστάσεις µόνιµης κατάστασης, ελάχιστα αναστρέψιµης.
Το παραδοσιακό κοινωνικό κράτος
αποδεικνύεται ανεπαρκές για την τιθάσευση των ποικίλων νέων
κοινωνικών κινδύνων.
Ως απάντηση στο παθητικό κοινωνικό κράτος εισάγονται πολιτικές
δηµιουργίας νέων θέσεων εργασίας, συνεχιζόµενης επαγγελµατικής
κατάρτισης ενώ επιβάλλεται η ενίσχυση της παροχής υπηρεσιών αντί
εμβοληματικών επιδοµάτων.
Ένα ενεργητικό κοινωνικό κράτος, πρέπει να µεριµνά για τις πλέον ευπαθείς πληθυσµιακές οµάδες και να τείνει προς τη µορφή ενός «κοινωνικού
κράτους επενδύσεων».
Παράλληλα να είναι άρρηκτα προσαρµοσµένο στις ανακατατάξεις
στην αγορά εργασίας, να εισάγει πολιτικές βιώσιμης απασχόλησης, µε στόχο
πάντα την πρόληψη του κοινωνικού αποκλεισµού.
Ταυτόχρονα η λήψη των κοινωνικών παροχών να συνδέονται
µε την τήρηση µιας ηθικής εργασιακής ή άλλης συµπεριφοράς.