Του Κωνσταντίνου Σβόλη*
Η Πάτρα παραμένει μία πόλη όχι μόνο μίζερη, εσωστρεφής και σε συνθήκες παρακμής αλλά κυρίως μία πόλη αφιλόξενη για τον ίδιο τον δημότη. Η λέξη καθαριότητα μάλλον δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο της Δημοτικής Αρχής.
Με το άλλοθι της ελλιπούς χρηματοδότησης και στελέχωσης των ΟΤΑ, η Δημοτική Αρχή νίπτει τας χείρας της.
Το αποτέλεσμα είναι τραγικό. Γιατί τραγικό είναι να διαβιώνεις δίπλα σε εστίες μόλυνσης. Τραγικό είναι πεζόδρομοι να βρίσκονται σε κακή κατάσταση ή να αποτελούν χώρο στάθμευσης δίτροχων οχημάτων (Γεροκωστοπούλου, Ραδινού κ.α.). Τραγικό είναι να διαβιώνεις δίπλα σε εύφλεκτους χώρους κλαδεμάτων και μπαζών, ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες. Τραγικό είναι τα έργα που είναι εν εξελίξει να μην τελειώνουν και να αποτελούν αίτιο τραυματισμών για τους διερχόμενους. Τραγικό είναι να διαβιώνεις δίπλα σε πλατείες που έχουν αφεθεί στη μοίρα τους και από χώρο αναψυχής να έχουν μετατραπεί σε στέκια περιθωριακών και επικίνδυνων στοιχείων. Τραγικό είναι να διαπιστώνεις καθημερινά την απαράδεκτη εικόνα του θεάτρου Απόλλων ή των συντριβανιών της πλατείας Βασιλέως Γεωργίου Α.
Αν συλλέξει κάποιος τις φωτογραφίες που αναρτώνται κατά καιρούς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η θλίψη είναι το συναίσθημα που κυριαρχεί.
Έπεται όμως μια απορία: Γιατί με τις ίδιες συνθήκες υποχρηματοδότησης και υποστελέχωσης άλλοι Δήμοι έχουν καλύτερη εικόνα;
Είναι θέμα ανικανότητας; Γιατί αν έχουμε ανίκανη Δημοτική Αρχή τότε η τραγωδία θα παραμείνει για άλλα τέσσερα χρόνια.
* Επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης στο Δημοτικό Συμβούλιο Πατρέων και της δημοτικής παράταξης “Πάτρα Ενωμένη”
