ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ
Παρίσι, είσοδος Λούβρου (εξωτερικός χώρος μουσείου): Μας πλησιάζει ένας άνδρας της Ασφάλειας και ζητά ευγενικά από τη φίλη μου να σβήσει το τσιγάρο της. “Απαγορεύεται”, μας είπε κανά δυο φορές, πάντα ευγενικά. Η φίλη μου (Ελληνίδα γαρ) του είπε ότι θα το σβήσει σε λίγα λεπτά. Άλλωστε είχε αρκετή ώρα να καπνίσει… Τότε, ο άνδρας της ασφάλειας, την πήρε από το χέρι και την οδήγησε στις τουαλέτες όπου και το έσβησε! Όλα αυτά έγιναν το 1991, όπου σε καφετέριες του Παρισού, απαγορευόταν το κάπνισμα. Το 1991! Με σεβασμό προς όλους τους καπνίζοντες, έχουμε κι εμείς έναν στο σπίτι μας άλλωστε και τον καταλαβαίνουμε, τον φροντίζουμε και τον αγαπάμε. Αυτά για να γίνεται και μια συζήτηση ψύχραιμη, νηφάλια με καθαρή σκέψη. Ποιος άλλωστε, θέλει να πεθάνει από το τσιγάρο;