Εκατόν πέντε χρόνια μετά από το ανηλεές πογκρόμ σε βάρος του Ελληνισμού του Πόντου, η μνήμη μας στρέφεται ευλαβικά στους εκατοντάδες χιλιάδες αθώους που θανατώθηκαν, βασανίστηκαν ή εκτοπίστηκαν από τις πατρογονικές τους εστίες, από το κίνημα των Νεότουρκων.
Οι Έλληνες του Πόντου, παρά τις κακουχίες, τα τάγματα εργασίας, την αποστέρηση της περιουσίας τους και τις μεθοδευμένες προσπάθειες εθνοκάθαρσης, απέδειξαν πως η δύναμη της ψυχής είναι ανώτερη από τη δύναμη των όπλων.
Πήραν με πόνο το δρόμο της προσφυγιάς και αναγεννήθηκαν μέσα από τις στάχτες τους, καταφέρνοντας να μεγαλουργήσουν στις νέες τους εστίες και να διασώσουν τον πολιτισμό τους.
Αυτός ο πολιτισμός, αυτή η ιστορία τους αντανακλάται σήμερα μέσα από τα δρώμενα, τα ακούσματα και την αξιοπρέπεια των δικών μας συνδημοτών της Κοινότητας Απιδεώνας που, ως γνήσιοι απόγονοι των Ελλήνων του Πόντου, διασώζουν την ιδιαίτερη πολιτιστική κληρονομιά τους, που ζυμώθηκε επί αιώνες με τις πανανθρώπινες αξίες του μεγαλείου της ποντιακής ψυχής.
Για όλα τα παραπάνω, η ιστορία του Έθνους μας πρέπει να παραμένει άσβεστη και απαραχάρακτη, γι’ αυτό και η αναγνώριση της Γενοκτονίας από τη διεθνή κοινότητα, συνιστά πρώτιστο καθήκον για τη διατήρηση της συλλογικής μνήμης και των αξιών του δικαίου και της ηθικής.