Της Βασιλικής Αθανασοπούλου
Οι καλές πράξεις ούτε “φωνάζουν” ούτε γίνονται γνωστές.
Παραμένουν στα μέσα μας και ανταγωνίζονται με το καλό και το κακό που όλοι φέρουμε στη ψυχή μας.
Κάθε χρόνο συνηθίζεται στις γιορτές, τα σχολεία να φιλοξενούν μπαζάρ με συμβολικές τιμές προς ενίσχυση των συλλόγων γονέων αλλά και για να καλύψουν – όσο μπορούν – τις ανάγκες των σχολείων.
Έτσι λοιπόν έγινε και σε ένα από τα δημοτικά σχολεία στη Δυτική Αχαΐα.
Πολύ όμορφα δωράκια, πασπαλισμένα με μπόλικη αγάπη ότι ακριβώς χρειάζεται εκείνες τις ημέρες.
Οι πάγκοι είχαν στηθεί με πολύχρωμες κορδέλες, γλυκά και μικρά δώρα. Ένα ευρώ τα περισσότερα… Υπήρχαν όμως παιδικά μάτια που τα κοιτούσαν μόνο… Ούτε το ένα ευρώ. Όσο ένα μπουκάλι γάλα (και κάτι παραπάνω), μισό κιλό ψωμί, δύο σουσαμένια κουλούρια…
Όλα τα παιδιά θα πάρουν δώρο! Ακούστηκε μια φωνή. Η φωνή έχει δύο μικρά παιδιά και μια από τις παλιές και πιο επιτυχημένες επιχειρήσεις στη Δυτική Αχαΐα. Τίποτα και κανένας όλα τα αυτά τα χρόνια, δεν σταμάτησε σε καμία γενιά αυτής της οικογένειας την αγάπη και την προσφορά προς τον συνάνθρωπο.
Δίνεις αγάπη, την παίρνεις πίσω και μάλιστα διπλή!
Τίποτα τυχαίο θα μου πείτε. Ότι δίνεις, εισπράττεις.
(Δεν αναφέρω το όνομα της οικογένειας, γιατί είμαι σίγουρη ότι δεν θα ήθελαν όχι για κανέναν άλλο λόγο, απλά επειδή εκτιμούν ότι πράττουν το αυτονόητο)