Ποιος θυμάται από πότε είναι αυτή η φωτογραφία; Μη μετράτε χρόνια, είναι αρκετά πίσω…
Όταν ο δήμαρχος τότε δυτικής Αχαΐας, Ανδρέας Παναγιωτόπουλος ξεσήκωσε πολίτες, αιρετούς, φορείς και οργανώσεις, να αποκλείσουν συμβολικά την Πατρών – Πύργου, ζητώντας εδώ και τώρα να καθαρίσει η εθνική οδός από το “αίμα” που βαφόταν καθημερινά από τα τροχαία. Εκεί, πήγαμε κι εμείς. Φύγαμε από τις εφημερίδες, πήραμε τις φωτογραφικές μας μηχανές και τα κασετοφωνάκια και μετά από είκοσι περίπου λεπτά φτάσαμε εκεί. Ο κόσμος δεν ήταν πολύς, αναλογικά με το κακό που έχει κάνει και συνεχίζει να κάνει στην περιοχή η εθνική μας “καρμανιόλα”. Ο δήμαρχος δεν άντεξε τη ζέστη και φόρεσε καπέλο. Βούτηξε το μικρόφωνο με τον πρώην αντιδήμαρχο Κανέλλο Κανελλόπουλο να βαστά το μεγάφωνο. Δίπλα του, ο πρώην σύντροφος και σημερινός αντίπαλος Χρήστος Νικολάου να βγάζει φωτογραφίες. Πίσω διακρίνουμε τον πρώην αντιδήμαρχο και σύντροφο του Νικολάου και σημερινό αντίπαλο Γιώργο Παλαιολόγο και ακριβώς δίπλα του (δεξιά) τον σημερινό αντιδήμαρχο Θανάση Ραυτακόπουλο, εκ των 11 δημοτικών συμβούλων που θα εκπροσωπήσει την παράταξη Νικολάου στη νέα θητεία.
Με το κόκκινο πουκάμισο, παρακολουθεί σκεπτικός και προβληματισμένος ο πρόεδρος της τοπικής ΝΔ δυτικής Αχαΐας και πρώτο “βιολί” του νέου δημάρχου – αφού βρέθηκε στην κορυφή της προτίμησης των ψηφοφόρων – Σπύρος Σταυρογιαννόπουλος. Ήσαν και άλλοι. Εκείνη την εποχή, δεν ήταν τόσο διαδεδομένος ο σύγχρονος τρόπος επικοινωνίας μέσω διαδικτύου, ώστε να έχουμε και άλλα “κλικ” από τη συγκεκριμένη συγκέντρωση. Εκτιμώ, ότι ανάλογη ενέργεια δεν έχει επαναληφθεί. Όχι, ότι θα είχε αλλάξει το αποτέλεσμα, αλλά έχει κι αυτό τη σημασία του. Όλα έχουν τη σημασία τους, στο “σήριαλ” Πατρών – Πύργου. Περίμενα να κάτσει λίγο η σκόνη με τις διεκδικήσεις της Αχαΐας που τις θυμόμαστε, προεκλογικά και μετεκλογικά ανάλογα φυσικά με την πολιτική μας ματιά. Ή βρίζουμε, ή υπερασπιζόμαστε… Δώστε όμως βάση σε αυτό.
Από το 1980 έχω δει με τα μάτια μου, παιδιά να “καρφώνονται” κάτω από νταλίκες. Έχω δει με τα μάτια, να εκτινάσσεται στον αέρα δικυκλιστής και να “προσγειώνεται” στο πρατήριο του Σωτήρη Νιφόρα. Έχω δει με τα μάτια μου, αυτοκίνητο μεγάλου κυβισμού να χάνει τον έλεγχο πάνω στη στροφή και “μπαίνει” μέσα στον κήπο μας. Έχω δει με τα μάτια μου, νεαρούς να “χάνονται” στο πρανές της εθνικής οδού με τα ρούχα και τα παπούτσια τους να προσγειώνονται μπροστά μας, ματωμένα… Έχω ακούσει κλάματα και βοήθεια, μέσα από φλεγόμενο αμάξι που έχει γυρίσει ανάποδα! Έχω δει έναν νεαρό να βγαίνει από το τρακαρισμένο αμάξι του, με κομμένο πόδι και τη μουσική από το ραδιόφωνό του να έχει κολλήσει δαιμονισμένα και να παίζει δυνατά μέσα στη νύχτα… Έχω ανάψει πολλές φορές το καντήλι που έχτισε ένας άνδρας από το Αίγιο, μπροστά από το σπίτι μας… Ένα ακόμη καντήλι… παραδίπλα σε άλλα… Σε μερικά η φλόγα θρηνεί, σε άλλα σκύβει προς τον Θεό και τον ευχαριστεί…Ο δρόμος με τα καντήλια…
Μπορώ να σας πω πολλές περιπτώσεις, εκατοντάδες. Αυτό που θυμάμαι πάντα, ήταν η ετοιμότητα! Ο πατέρας μου έτρεχε να βοηθήσει κι εγώ το χέρι στο 166. “Ελάτε στο Γομοστό… ναι πάλι…”. Η μητέρα μου, νερά, πετσέτες και ότι άλλο χρειαζόταν μέχρι να έρθει το ασθενοφόρο. Σε μερικές περιπτώσεις… Γιατί σε άλλες… Ο πατέρας μας, δεν μας άφηνε να πλησιάσουμε καθόλου. Καταλαβαίνεται το γιατί…
Και μέσα σε όλο αυτό το μαύρο σκηνικό, να βγαίνεις στο δρόμο, να περπατάς ή να οδηγείς… Χρόνια ο φόβος. Χρόνια η ανατριχίλα όταν “ακούς” την ταχύτητα να ξύνει το οδόστρωμα.
Η παρέμβαση του αείμνηστου Βασίλη Γ. Αθανασόπουλου, δημοσιογράφου, εκδότη και μέλους τη ΕΣΗΕΑ, έφερε αποτέλεσμα. Η “φονική” στροφή, “μαλάκωσε” μετά από παρεμβάσεις που απαίτησε να γίνουν. Όμως η Πατρών – Πύργου δεν είναι μόνο η στροφή στο Γομοστό. Καντήλια υπάρχουν σε όλο το μήκος της από την Πάτρα μέχρι το Βουπράσιο.
Αίμα, πολύ αίμα μπροστά στα σπίτια μας. Ιστορίες με ανθρώπους που “μίλησαν” με το θάνατο και άλλους που δεν του γλίτωσαν. Εμείς έχουμε δικαίωμα να μιλάμε, να φωνάζουμε και να βρίζουμε. Μα περισσότερο οι άνθρωποι που έθαψαν τους δικούς τους ανθρώπους. Συνεπώς το ξεκατίνιασμα δεν μας αφορά. Υπάρχουν ευθύνες με ονοματεπώνυμο γιατί δεν προχώρησε ο νέος αυτοκινητόδρομος. Αναζητήστε, ποιοι ψήφισαν την αρχική σύμβαση, που ξαφνικά κάποιοι εκτίμησαν ότι είναι “έκτρωμα” για την Αχαΐα. Μετά γεννήθηκε η πρόταση της Νότιας Χάραξης. Δήμαρχοι, Νομάρχες, φορείς, σύλλογοι, κόσμος και λαός για … το καλό του λαού! Συσκέψεις, συνεδριάσεις, συναντήσεις, ομιλίες, επιστολές, μέτωπα αντίδρασης και γράφαμε εμείς για την Αχαΐα που απαιτεί! Στο μεταξύ, η Εγνατία, η Ιονία και άλλα μεγάλα έργα υποδομής, εμείς τα παρακολουθούσαμε από μακριά, τη στιγμή που στο Κοινοβούλιο μας εκπροσωπούσαν Αχαιοί σε πολύ υψηλά κλιμάκια διοίκησης! Που σας πάω, τώρα, ε; Χρόνια πίσω. Βαρετό. Κάτι λιγότερο βαρετό; Την επόμενη φορά που θα οδηγήσετε στην Πατρών – Πύργου, μετρήστε τα καντήλια κι αν προλαβαίνετε… σταθείτε λίγο στις φωτογραφίες που “κρύβουν” τα λουλούδια…
ΒΑΣΙΛΙΚΗ Ι. ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ