ΤΟΥ ΦΙΛΙΠΠΑ ΛΙΑΚΟΥ
ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥ
Στο καθημερινό “ζύμωμα” με την κοινωνία μαθαίνεις τόσα πολλά για τους ανθρώπους, τους συμπολίτες σου. Τόσα, που αν δεν ήσουν αιρετός δεν θα μπορούσες να νοιώσεις, ούτε ακόμα να φανταστείς. Και ρωτάς τον εαυτό σου: άξιζε αλήθεια τον κόπο;
Αυτόματα έρχεται η απάντηση: όχι μόνο άξιζε, αλλά θέλει ακόμη πιο πολύ.
Η αυτοδιοικητική δράση δεν είναι μιά απλή, μιά τυπική διαδικασία. Είναι τόσο μικρό να είσαι απλά αιρετός και στον αντίποδα τόσο μεγάλο να είσαι χρήσιμος. Να ακούς, να συζητάς να βοηθάς και να μην κρύβεσαι. Να είσαι δίπλα και όχι απέναντι από τον συμπολίτη σου. Να μην διστάζεις, να έχεις το θάρρος που λείπει απ τον αδύναμο, όχι μόνο για να είσαι αρωγός στα προβλήματά του, αλλά για να τον κάνεις να νοιώθει και εκείνος δυνατός και χρήσιμος.
Με δυό λόγια, δεν έρχεσαι για να τάξεις και να ξεχάσεις αναζητώντας κοινωνική καταξίωση, αλλά για να κερδίσεις το στοίχημα της αλληλεγγύης, της κατανόησης και της αξιοπρέπειας. Αυτά και άλλα πολλά μας λείπουν σήμερα. Στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, πρέπει να ψάξουμε τις χαμένες αξίες για να σπείρουμε αντισώματα κατά του ιού της παρακμής. Και μέσα από τις δοκιμασίες της κοινωνίας που αντιπαλεύει μόνη της τις παρακμιακές συμπεριφορές , γίνεσαι πάνοπλος και δυνατός ακολουθώντας το τρίπτυχο: θάρρος προσφορά και αλήθεια.
Και τότε, στο δρόμο που θα ανοίξεις θα περπατήσουν ξοπίσω σου πολλοί.