Του Θανάση Νταβλούρου
(τ. Βουλευτή Αχαΐας της Ν.Δ.)
Ο ένας μετά τον άλλο οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, ακόμη κι αυτοί που είναι φίλα προσκείμενοι στην Ελλάδα, κτυπούν το καμπανάκι του κινδύνου για την πατρίδα μας, η οποία βρίσκεται πλέον μια ανάσα από την απόλυτη κατάρρευση.
Αλλά για το καταστροφικό ετερόκλητο σχήμα ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, η κόλαση είναι οι άλλοι, και όχι αυτοί οι ίδιοι που εξαπάτησαν το εκλογικό σώμα, φτάνοντας σήμερα στο σημείο να βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα αδυσώπητο δίλημμα: ή νέο Μνημόνιο, και μάλιστα προς το παρόν χωρίς λεφτά, ή χρεοκοπία!
Είναι πια προφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ απειλεί να μετατρέψει το αδιέξοδό του σε εκτροχιασμό της χώρας, ένα αδιέξοδο που ενισχύεται και από την ακτιβιστική μειοψηφία του, η οποία έχει κάνει η ίδια σημαία της το επονομαζόμενο Grexit, υποστηρίζοντας με επικεφαλής τον κ. Λαπαβίτσα την επιστροφή στη δραχμή!
Κι όλα αυτά, την ώρα που το χρηματοδοτικό κενό των τριών δισεκατομμυρίων απειλεί να μας καταπιεί, με την έλλειψη ρευστότητας να έχει παγώσει την οικονομία, παραλύοντας σταδιακά το κράτος.
Δυστυχώς, όμως, το «σχήμα» ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, μη συναισθανόμενο την κρισιμότητα της κατάστασης, αρέσκεται σε ασκήσεις επικοινωνιακής τακτικής και ζει στον κόσμο του, οδηγώντας με μαθηματική ακρίβεια, μέσα από απίστευτες παλινωδίες, τη χώρα στην καταστροφή.
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός για να αντιληφθεί ότι η Ελλάδα είναι αντιμέτωπη με το φάσμα της χρεοκοπίας.
Μάστορες είναι στην επικοινωνία είναι οι άνθρωποι, αλλά η επικοινωνία δεν είναι πολιτική και δεν λύνει τα προβλήματα. Μπορεί να τα «φτιασιδώνει», αλλά κι αυτό για λίγο, και μέχρι εκεί.
Κάποια στιγμή τα ψέματα τελειώνουν και τότε έρχεται η ώρα της σκληρής αλήθειας, της αδυσώπητης πραγματικότητας. Και όπως έλεγε και το ίνδαλμά τους, ο Λένιν, η πραγματικότητα είναι πολύ πεισματάρα για να την αγνοήσει κανείς.
Εξαπατήθηκε ο ελληνικός λαός από τις ανέφικτες υποσχέσεις τους και τους έδωσε (με μικρή πλειοψηφία, είναι αλήθεια) το τιμόνι της διακυβέρνησης της χώρας.
Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι έχουν το δικαίωμα να συνεχίζουν να παραμυθιάζουν τον κόσμο, που τους ψήφισε για να βγει -υποτίθεται- από τη λαίλαπα των Μνημονίων, αλλά τους βυθίζει καθημερινά όλο και πιο πολύ μέσα σ’ αυτήν.
Επιτέλους, ας αφήσουν τα «βαφτίσια» της τρόικας σε «θεσμούς» και των Μνημονίων σε… «συμβόλαια», ας αφήσουν τις κρυφές διαπραγματεύσεις στις σουίτες του «Χίλτον» και του «Κάραβελ» (αυτοί που θα έδιωχναν την τρόικα) και ας απευθύνουν τώρα, πριν είναι πολύ αργά, ένα πανεθνικό κάλεσμα συστράτευσης για να αποφύγουμε τον όλεθρο.
Παράλληλα, και είμαι υποχρεωμένος να το επισημάνω αυτό, και οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις του τόπου, τουλάχιστον αυτές του συνταγματικού τόξου, θα πρέπει να σταθούν τώρα στο ύψος των περιστάσεων, στο πλαίσιο μιας εθνικής συναίνεσης.
Πρώτη και καλύτερη η Νέα Δημοκρατία, ως κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ως η παράταξη των μεγάλων εθνικών επιλογών, έχει υποχρέωση να πράξει το καθήκον της έναντι της ιστορίας της και του τόπου, συνδράμοντας εποικοδομητικά την κυβέρνηση σε μια πανεθνική προσπάθεια για την αποφυγή της καταστροφής.
Δεν έχουμε την πολυτέλεια να αρκεστούμε και να εγκλωβιστούμε στον αντιπολιτευτικό μας ρόλο, προσδοκώντας την κατάρρευση της χώρας ώστε να επιχαίρουμε και να επωφεληθούμε απ’ αυτήν.
Η συγκεκριμένη στάση δεν συνάδει με την ιστορία που έχουμε ως παράταξη, δεν συμβαδίζει με τις ρίζες μας.
Εκτός αυτού, όμως, ας γίνει κατανοητό σε όλους ότι, εάν βουλιάξει η χώρα, θα βουλιάξουμε όλοι μαζί.