Της Κατερίνας Σολωμού, Αντιπροέδρου Δημοτικού Συμβουλίου Πατρέων, καθηγήτρια ιατρικής
Κοροϊδεύουμε εαυτούς και αλλήλους;
Εν μέσω ραγδαίας αύξησης των κρουσμάτων του κορονοϊού, η προκλητική, σε κάποιες περιπτώσεις, αδιαφορία για την τήρηση των κανόνων υγιεινής δημιουργεί τεράστιο προβληματισμό και παράλληλη ανησυχία για την πορεία της εξέλιξης της πανδημίας στην χώρα μας.
Η εμπειρία ολιγοήμερων διακοπών, για την αναγκαία ενδυνάμωση ώστε να ανταποκριθούμε στο δύσκολο έργο των επομένων μηνών, τρομάζει για το μέγεθος της αμέλειας στην εφαρμογή μέτρων προστασίας κατά του Covid 19.
Η αρχική ικανοποίηση για την εκτεταμένη χρήση προστατευτικής μάσκας κατά την είσοδο στο αεροσκάφος (πτήση εσωτερικού), μετατράπηκε γρήγορα σε δικαιολογημένη αγανάκτηση, όταν η χαμογελαστή αεροσυνοδός προσέφερε γλυκίσματα και αναψυκτικά και μας δήλωσε, στην εύλογη ερώτησή μας για το πώς θα τα γευτούμε εφόσον φορούμε μάσκα ότι «τώρα μπορούμε να την αφαιρέσουμε»!
Δυστυχώς, οι δυσάρεστες εκπλήξεις συνεχίστηκαν όταν φθάνοντας στο καλοκαιρινό κατάλυμα διαπιστώσαμε πως μπορεί μεν οι υπάλληλοι να απολύμαναν τις αποσκευές μας με τα ειδικά σπρέι , ωστόσο, στον ανελκυστήρα δεν υπήρχε καμιά προειδοποίηση για την χρήση μάσκας, με αποτέλεσμα φυσικά όσοι εισέρχονταν να στοιβάζονται με την ανεμελιά των παλαιότερων ετών, όταν η πανδημία αποτελούσε έμπνευση για τους μυθιστοριογράφους!
Το δείπνο αποτέλεσε ακόμη μια δοκιμασία του νευρικού συστήματος, σε πολλά εστιατόρια ουδείς κάλυπτε το πρόσωπό του. Μπορεί τα γκαρσόνια να σέρβιραν και να περιφέρονταν με τους δίσκους τους φορώντας τις προστατευτικές μάσκες, αλλά στην κουζίνα ήταν …η χαρά του κορονοϊού. Ουδείς κάλυπτε το πρόσωπό του κατά την παρασκευή των γευμάτων και στην απορία μας η αποστομωτική απάντηση ήταν πως «δεν ερχόμαστε σε επαφή με τους πελάτες»!
Όλα όσα αντικρίσαμε αποτελούν καμπανάκι κινδύνου για την σαρωτική εξάπλωση του ιού.
Οσα πετύχαμε αποκλεισμένοι στα σπίτια μας , κατά την περίοδο της αφόρητης καραντίνας, τα εξοβελίζουμε χάριν αποκοτιάς. Μιας αδικαιολόγητης απερισκεψίας που ήδη καταγράφεται , με θανάτους , εισαγωγές σε μονάδες εντατικής θεραπείας και πολλαπλασιασμού των κρουσμάτων.
Πως είναι δυνατόν να μην αντιλαμβανόμαστε τον κίνδυνο που διατρέχουμε με ανάλογες κυνικές συμπεριφορές;
Θέλουμε να εφαρμόσουμε την αποτυχημένη μέθοδο της «ανοσίας της αγέλης», ή μήπως ορισμένοι έχουν εφεύρει, ως ευφάνταστοι συνωμοσιολόγοι, την «ανοησία της αγέλης»;