…θάθελα να εξαϋλωθώ, να γίνω αόρατος απόψε το βράδυ της Αγιας Νύχτας που θα γεννηθεί ο Χριστός…
…και να σεργιανίσω χωρίς να με βλέπουνε στις φτωχογειτονιές και στα φτωχόσπιτα των μεροκαματιάρηδων, εκεί που οι καρδιές και τα συναισθήματα είναι πλούσια και το γέλιο τους ζεστό και αληθινό,,,
…να τσουγκρίσω με δύναμη το ποτήρι μου μαζί τους και να πιώ λιγάκι παραπάνω κρασί για να να πιάσουν τόπο οι ευλογημένες ευχές μας,…
… και να βουρκώσω στα κρυφά κάποια στιγμή από αυτή την τρυφερή και γνήσια μέθεξη μαζί τους όταν θα κυτάζω σε κάποια γωνιά του φτωχού, πεντακάθαρου και περήφανου σπιτιού στους το εικονοστάσι και το αναμμένο καντήλι της ένδειας,της ελπίδας και της προσευχής τους,..
…και την άλλη μέρα, αόρατος πάλι να χαϊδέψω τρυφερά σένα πονεμένο κραββάτι το γυμνό κεφαλάκι του μπόμπιρα που κάνει χημειοθεραπεία και να χαρώ το γέλιο του για τον πανέμορφο κατακόκινο Άϊ Βασίλη που του χάρισα,,,
…ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ….!!!
…και στο φίλο μας τον Παναγιώτη Παπαθεοδωρόπουλο που δοκιμάζεται και δοκιμάζει τις αντοχές του, πολλές,, πάρα πολλές αληθινές ευχές…