ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΥ
Όταν πεθαίνει άστεγος σε λεβητοστάσιο στην Πάτρα που «μπήκε για να ζεσταθεί», ενώ οι όποιες δομές υποστήριξης βασίζονται μόνον στην πρωτοβουλία του Δήμου, τότε γίνεται αντιληπτό πως σε επίπεδο ενίσχυσης των αδύναμων κοινωνικών ομάδων από την Κεντρική Κυβέρνηση υπάρχει πλήρης απραξία. Σε βαθμό τέτοιο που δίνεται η εντύπωση πως είτε δεν υπάρχει πλέον ευαισθησία αντιμετώπισης του προβλήματος, είτε λείπει η πολιτική βούληση.
Το επιμύθιο κάθε αφηγήματος αντιμετώπισης κάποιων παραμέτρων της κρίσης πως «είμαστε εντός μνημονιακών υποχρεώσεων» δεν αποτελεί δικαιολογία. Η δεδομένη πλέον απάθεια και η δογματική «νεοφιλελεύθερη τήρηση του μνημονίου» καταδεικνύει δείγματα μίας νέας αντίληψης σίγουρα όχι αριστερής. Μίας αντίληψης που οδηγεί σε μία υπέρβαση του παραδοσιακού ρόλου του κράτους ως απαραίτητο βήμα αποπολιτικοποίησης προς την εξουδετέρωση της ισχύος της πολιτικής προς όφελος των δυνάμεων της οικονομίας. Το πρόβλημα βέβαια είναι πως αυτή την στιγμή δεν υπάρχει δρώσα οικονομία.
Το γεγονός ότι η Κυβέρνηση εγκλωβισμένη σε πολιτικές ιδεοληψίες διαλύει την αστική κουλτούρα, αποτελεί βασική παράμετρο της αδυναμίας να συλλάβει πως διαχρονικά μέρος αυτής της κουλτούρας αποτελούσε η στήριξη της οικογένειας και των αδύναμων οικονομικά και κοινωνικά. Με βάση αυτή δεν την προσέγγιση αδυνατώ να αντιληφθώ πρόσφατη δήλωση του Υφυπουργού κυρίου Μπαλάφα πως «ο λαός δείχνει κατανόηση». Αδυναμία αντίδρασης επιδεικνύει όχι κατανόησης.
Με ποια λογική λοιπόν η δημιουργία 40-50 θέσεων κάλυψης αναγκών αστέγων αποτελεί κρατική πολιτική; Αδυναμία αντίληψης καταδεικνύει καθώς η κυβερνητική παρέμβαση ουσίας είναι ανύπαρκτη. Ο λόγος των «επικοινωνιακών επισκέψεων» του Πρωθυπουργού στην Λέσβο είναι αντιληπτός. Θα πρέπει όμως ο ίδιος να αντιληφθεί και ίσως να κατανοήσει πως σήμερα πεθαίνουν άνθρωποι στην θάλασσα, πεθαίνουν όμως και στην στεριά