Στο σπίτι του επέστρεψε ο γραμματέας της Νέας Αριστεράς, Γαβριήλ Σακελλαρίδης, έπειτα από την περιπέτεια που πέρασε με την υγεία του.
Υπενθυμίζεται ότι την περασμένη Τετάρτη, ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης μεταφέρθηκε στο Ωνάσειο νοσοκομείο με εικόνα στηθάγχης και υποβλήθηκε σε στεφανιογραφία. Διαπιστώθηκε ότι είχε μία στένωση στα στεφανιαία αγγεία και τοποθετήθηκε στεντ επιτυχώς.
Σήμερα, ο γραμματέας της Νέας Αριστεράς έκανε μια ανάρτηση στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook, και έγραψε «χτες γύρισα σπίτι μετά από μερικές μέρες νοσηλείας. Μια ενόχληση στο στήθος, μία στεφανιογραφία, δύο στεντ, τέρμα το τσιγάρο, προλάβαμε, όλα καλά. Ήδη κυκλοφορώ ανάμεσά σας»
«Η εμπειρία αυτή μού υπενθύμισε κάτι που όλοι ξέρουμε αλλά συχνά παραμελούμε: πόσο σημαντική είναι η υγεία μας. Στην καθημερινότητα, μέσα στον ρυθμό και τις πιέσεις, συνηθίζουμε να αφήνουμε στην άκρη τα προειδοποιητικά σημάδια. Τα “καμπανάκια” τα ακούμε, προσποιούμαστε ότι δεν υπάρχουν, τα σπρώχνουμε παρακάτω. Κι όμως, αυτοί οι ήχοι από τα καμπανάκια είναι το σώμα μας που μιλάει» τονίζει στην ανάρτησή του ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης, ο οποίος ευχαρίστησε τους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό του Ωνάσειου.
«Χτες γύρισα σπίτι μετά από μερικές μέρες νοσηλείας. Μία ενόχληση στο στήθος, μία στεφανιογραφία, δύο στεντ, τέρμα το τσιγάρο, προλάβαμε, όλα καλά. Ήδη κυκλοφορώ ανάμεσά σας. Θέλω όμως να μοιραστώ αυτή την εμπειρία, όχι απλώς για να σας ενημερώσω ότι είμαι καλά, αλλά και γιατί πιστεύω ότι πολλές φορές χρειάζεται να μιλάμε ανοιχτά για τέτοια ζητήματα.
Κυρίως μας βοηθάει στον αναστοχασμό μας.
Καταρχάς, ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλες και όλους εσάς που επικοινωνήσατε, ανησυχήσατε, με σκεφτήκατε και όλα τα σχετικά. Είναι μεγάλη στήριξη πραγματικά και δεν το παίρνω καθόλου ως δεδομένο.
Η εμπειρία αυτή μού υπενθύμισε κάτι που όλοι ξέρουμε αλλά συχνά παραμελούμε: πόσο σημαντική είναι η υγεία μας.
Στην καθημερινότητα, μέσα στον ρυθμό και τις πιέσεις, συνηθίζουμε να αφήνουμε στην άκρη τα προειδοποιητικά σημάδια. Τα “καμπανάκια” τα ακούμε, προσποιούμαστε ότι δεν υπάρχουν, τα σπρώχνουμε παρακάτω. Κι όμως, αυτοί οι ήχοι από τα καμπανάκια είναι το σώμα μας που μιλάει.
Αν τα αγνοούμε, κάποια στιγμή θα φωνάξει πιο δυνατά, κι αυτό μπορεί να κοστίσει πολύ ακριβά σε εμάς και στους δικούς μας ανθρώπους.
Δεν χρειάζεται να ζούμε με φόβο. Χρειάζεται όμως να ζούμε με φροντίδα.
Να ακούμε τον εαυτό μας, να κάνουμε τις απαραίτητες εξετάσεις, να μην αναβάλλουμε πράγματα που μπορούν να μας προφυλάξουν. Και βέβαια, να θυμόμαστε ότι η ζωή δεν είναι δεδομένη. Είναι και αυτή ένα διακύβευμα και αν περνάει από το χέρι μας -γιατί ξέρουμε ότι δεν περνάει πάντα- ας κάνουμε ό,τι μπορούμε να την προφυλάξουμε.
Σας ευχαριστώ όλους για την αγάπη και τη στήριξη.
Προχωράμε πιο δυνατοί, πιο συνειδητοποιημένοι και, ελπίζω, πιο προσεκτικοί με ό,τι πραγματικά μετράει.
Λευτεριά στην Παλαιστίνη»
