Ο Πρόεδρος του ΤΕΕ Δυτικής Ελλάδας Θανάσης Γιανναδάκης με ανάρτηση του σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σχολίασε όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ώρες αναφέροντας:
Σήμερα, πιστεύω ότι, με πολύ πόνο και αίμα, θα κλείσει με το χειρότερο τρόπο ένας κύκλος που ο λαός μας δεν θα πρέπει ποτέ να ξεχάσει για το πως ήρθαμε εδώ όλα αυτά τα χρόνια είτε της μεγέθυνσης που βαφτίζαμε ανάπτυξη, είτε της κρίσης που αντιμετωπίσαμε με περισσότερη κρίση και τόνους τρομοκρατίας και λαϊκισμού.
Από αύριο πρέπει να κάνουμε τρία πράγματα:
1. Να αποφασίσουμε ποιο κράτος, ποια κοινωνική συγκρότηση, ποιο ασφαλιστικό σύστημα και ποια παραγωγική βάση θέλουμε. Εκεί ίσως και να χρειαστούν γνήσια δημοψηφίσματα με απτά και συγκεκριμένα διλήμματα .
2. Να εφαρμόσουμε τις αποφάσεις μας βάζοντας μπροστά τα καλύτερα μυαλά και ενεργοποιώντας τα υγιή κομμάτια της κοινωνίας τα οποία χρόνια τώρα καταπιέζονται από κάθε λογής συμφέροντα και καρτέλ. Να τελειώνουμε με την πολιτική της ατέρμονης ανάλυσης, της ματαιότητας και της καλύτερης ατάκας. Να επανέλθει ο ορθολογισμός και να επικρατήσει του κομφορμισμού αλλά και του λαϊκισμού.
3. Να ανακτήσουμε την εθνική μας συνείδηση και υπερηφάνεια ως αποτέλεσμα των δύο προηγούμενων και να μην επιτρέψουμε ξανά σε κανέναν να μας κουνήσει το δάχτυλο.
Τότε και μόνο τότε θα μπορέσουμε να έχουμε τη δική μας εθνική στρατηγική σε έναν κόσμο που αλλάζει μονίμως προς το χειρότερο ως προς τη θέση του ανθρώπου στην παραγωγή και την ίδια τη ζωή, εν τέλει.
Δεν είναι δυνατόν να έχουνε plan A, B, C όλοι για εμάς και όχι εμείς για εμάς.
Χωρίς ταξικές ψευδαισθήσεις αλλά και χωρίς την επανάπαυση που απλόχερα χαρίζουν οι, πάσης φύσεως, ιδεοληπτικές παραισθήσεις.
Χωρίς τελεσίγραφα από τρίτους (μικρούς ή μεγάλους) γιατί απλά έχουμε συνειδητοποιήσει οι ίδιοι την αναγκαιότητα των παραπάνω, άσχετα με τις επιμέρους απόψεις μας.
Αυτά πιστεύω ότι πρέπει να κάνουμε γιατί οτιδήποτε άλλο απλά θα οδηγήσει στους ίδιους φαύλους κύκλους υποτέλειας, φτωχοποίησης και χρεοκοπίας (πολιτικής, πολιτιστικής, κοινωνικής και οικονομικής).
Αυτά πιστεύω ότι είναι και τα πραγματικά πολιτικά επίδικα στα οποία θα πρέπει να τοποθετηθούμε όλοι, συλλογικά και μεμονωμένα.
Αυτά πιστεύω ότι ήταν πάντα, απλά είτε δεν τα βλέπαμε είτε δεν θέλαμε να τα δούμε γιατί απλά βολευόμασταν στο “business as usual” και δεν μπήκαμε ποτέ στη διαδικασία να χαράξουμε μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο εθνικό σχεδιασμό. Γιατί δεχόμασταν το νεποτισμό της λογικής του υφιστάμενου status quo και του σαλταδορισμού.
Με αυτά τα λίγα λόγια πιστεύω ότι τώρα, περισσότερο από ποτέ, χρειαζόμαστε ένα Κοινωνικό Σύμφωνο Ανάπτυξης και Αλληλεγγύης για τη Δημοκρατία, την Ελευθερία και την Εθνική Υπερηφάνεια, έννοιες που τόσο έχει ανάγκη η Χώρα για να σταθεί ξανά στα πόδια της.
Γιατί δεν έχουμε το δικαίωμα να παραδώσουμε στην επόμενη γενιά όλα αυτά που μας πονάνε και μας κρατάνε χαμηλά.
Venceremos.