Το Σάββατο 12 Νοεμβρίου, στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου Προαστείου Πατρών, στις 9:00 π.μ., θα τελεστεί το μνημόσυνο για την αγαπημένη μας Μαρία Στειακάκη που δεν είναι πια μαζί μας… Ταξιδεύει μακριά μας… Στη γειτονιά των αγγέλων… εκεί που μάλλον της αρμόζει καλύτερα…
Η Μαρία φίλη, συνάδελφος, συνοδοιπόρος πέρασε για λίγο από τη Γη των Ανθρώπων. Στάθηκε και μοιράστηκε ιδέες και όνειρα. Δούλεψε ακούραστα, με κέφι και μοναδική αισιοδοξία. Πίστεψε σε έναν κόσμο που πρώτη θέση θα έχει το χαμόγελο κάθε παιδιού. Ζωή της, ο Χορός και το Θέατρο. Και τα δυο, εργαλεία δημιουργικής δράσης στα χέρια της, χάρισαν στους μαθητές της, που τόσο αγάπησε, χαμόγελα, ξέγνοιαστες στιγμές και ουσιαστική Γνώση.
Σε αυτή την πορεία σου είχαμε την τύχη να συναντηθούμε και να δημιουργήσουμε την ομάδα μας, τη Θεατροπαιδαγωγική Ομάδα ΠΑιΘέΑ. Μοιραστούμε μαζί σου πολλά. Τη φιλία μας, την αγάπη μας την διάθεσή μας για δημιουργία και προσφορά. Πιστεύαμε όλοι μαζί σε μια καλύτερη εκπαίδευση, οπού οι τέχνες και ειδικότερα το θέατρο θα μας βοηθούσε ως εκπαιδευτικούς να επικοινωνήσουμε καλύτερα με τους μαθητές μας και να τους δώσουμε κίνητρο για μάθηση και δημιουργία. Κι εσύ με τη γαλήνια μορφή σου, την ευγενική της προσωπικότητα, την αισιοδοξία σου σε κάθε δύσκολη στιγμή και τις αστείρευτες δημιουργικές σου ιδέες έδωσες πνοή στην ομάδα μας. Πορευτήκαμε μαζί στο ταξίδι της γνωριμίας των θεατρικών τεχνικών μέσα από κύκλους θεατρικών εργαστηρίων και μοιραστήκαμε το όραμα της αξιοποίησής τους στη διδακτική πράξη. Διδάξαμε τα μαθήματα στα σχολειά μας μέσω του θεατρικού παιχνιδιού. Δημιουργήσαμε θεατροπαιδαγωγικά προγράμματα για να προσεγγίσουμε θέματα που αφορούσαν τους μαθητές μας, όπως για τη σχολική βία και μοιραστήκαμε μαζί τους καλλιτεχνικές δράσεις.
Μαρία, το κενό που αφήνεις σε αυτόν εδώ τον κόσμο δεν μπορεί να αναπληρωθεί… Η παρουσία σου θα είναι πάντα ανάμεσά μας. Σε κάθε μας βήμα… προσωπικό και καλλιτεχνικό και θα συνεχίζουμε μαζί, ό,τι μαζί ξεκινήσαμε και χτίσαμε… Αυτό είναι το δικό μας μνημόσυνο για σένα… και ξέρουμε πως κάπου εκεί ψηλά θα μας βλέπεις και θα χαμογελάς… κι εμείς το ίδιο θα κάνουμε, όπως μας είπες τότε στα λόγια σου στο Μικρό Πρίγκιπα:
“Μ.Π.: Τώρα ήρθε η ώρα να φύγω…
Τη νύχτα να κοιτάς τον ουρανό… Θα είμαι σ’ ένα αστέρι, θα σε κοιτώ και θα σου γελώ, θα σου γελώ, θα σου γελώ. Κι όταν θα’ ‘χεις παρηγορηθεί θα ’σαι ευτυχισμένος που με γνώρισες… Θα είμαστε φίλοι για πάντα.
Μην έρθεις. Πρέπει να πάω μόνος μου.
Καμιά φορά θ’ ανοίγεις το παράθυρό σου έτσι για κέφι… κι οι φίλοι σου θ’ απορούν πολύ που θα σε βλέπουν να γελάς κοιτάζοντας τον ουρανό. Θα σε παίρνουν για τρελό, θα είναι τόσο αστείο…. Ξέρεις το λουλούδι μου…. Να προσέχεις”.
Σ΄ ευχαριστούμε που βρέθηκες για λίγο μαζί μας… ξέρουμε σε περιμένει το λουλούδι σου… πρέπει να δώσεις κι αλλού την αγάπη σου… πάρε μαζί σου μια κορδέλα από το γαϊτανάκι μας για να σ’ ανταμώσουμε κάποια στιγμή…
Καλό ταξίδι… Να προσέχεις…
Θεατροπαιδαγωγική Ομάδα ΠΑιΘέΑ