ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ
Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων
Ειδικού δημοτικού Σχολείου Κάτω Αχαΐας
Σχετικά με το θέμα της κούνιας ΑμεΑ, και της φωτογραφίας που ανέβασα χθες απο την εκπομπή της Φαίης Σκορδά. Σκεφτόμουν τι είναι αυτό που με ενοχλεί εμένα περισσότερο, ως Πόπη, πέρα απο την εικόνα δύο ενηλίκων πάνω σε μια κούνια για παιδιά ΑμεΑ και το κακό παράδειγμα για ενήλικες κι εφήβους και την έλλειψη σεβασμού. Το σκεπτικό με την τοποθέτηση αυτής της κούνιας , στις παιδικές χαρές στον δήμο Πατρέων, και όχι μίας για αμαξίδιο, είναι προκειμένου να χρησιμοποιείται εξίσου και ισότιμα απο όλα τα παιδιά, είτε ειναι ΑμεΑ είτε όχι. Κι αυτό για να έχουμε χώρους όπου τα παιδάκια, παρά τα προβλήματα ή τις ιδιαιτερότητες τους, θα μπορούν να έρχονται σε επαφή με όλα τα άλλα παιδιά και να διδάσκονται όοοοολοι την ισότιμη πρόσβαση, τη συνεργασία, την αλληλοβοήθεια, την συμπόνια κτλ κτλ κτλ όλα αυτά τα θετικά που θέλουμε να διδάξουμε στα παιδιά μας προκειμένου η κοινωνία να γίνει πιο ανοικτή και να συμπεριλαμβάνει και να φροντίζει όλους αυτούς που έχουν ανάγκη. Και μετά σκέφτηκα τις θέσεις parking… πως όλοι οι λογικοί άνθρωποι, ξέρουμε και αντιλαμβανόμαστε πόσο σημαντικό είναι, να είναι διαθέσιμες πάντα και πόσο πολύ θυμώνουμε όταν κάποιος έχει καταλάβει τέτοια θέση χωρίς να είναι ανάπηρος, απλά γιατί είναι αδειανή και βολεύει. Κι εγώ θυμώνω, γιατί αν κι έχω ανάπηρο παιδί, δεν τη χρησιμοποιώ γιατί Δόξα το Θεό περπατάει και θέλω να την αφήσω για κάποιον που την έχει πολύ μεγαλύτερη ανάγκη. Θα μου πεις, η κούνια είναι παιχνίδι! Σίγουρα, συμφωνώ. Και τα παιχνίδια τα μοιραζόμαστε – συμφωνώ απολύτως. Αν όμως, πω στο παιδί μου: “Αυτή τη κούνια, δεν τη χρησιμοποιούμε και τη φροντίζουμε, γιατί τη φυλάμε για ένα άλλο παιδάκι που την έχει μεγαλύτερη ανάγκη. Ένα παιδάκι που δεν περπατάει όπως εσύ, δεν μιλάει, δεν μπορεί να κρατηθεί, δεν στηρίζεται και αντιμετωπίζει πολλές άλλες δυσκολίες, οι οποίες είναι δύσκολο ακόμη και για μένα να σου περιγράψω.” Τί μάθημα παίρνει αυτό το παιδί? Πόσα πράγματα μαθαίνει για τον μεγάλο, διαφορετικό κόσμο γύρω του? Και μεγαλώνοντας πως θα το γενικεύσει αυτό στο περιβάλλον του και τι αλλαγές έχει να φέρει στο κοινωνικό σύνολο… μια τόσο δα μικρή πράξη στη παιδική χαρά?? Δεν θα σας πω, μη βάζετε τα παιδιά σας σε αυτές τις κούνιες, δεν έχω αυτό το δικαίωμα… απλά δίνω τροφή για σκέψη…. ο καθένας ας κάνει ότι πιστεύει καλύτερο για το παιδί του και για το μέλλον, όλων μας! Οι μικρές καθημερινές πράξεις, είναι αυτές που μπορούν να φέρουν τις μεγάλες αλλαγές! Σας φιλώ κι ευχαριστώ όλους για το ενδιαφέρον που δείξατε!!