Όλοι ρωτάνε τα χρόνια της κρίσης: «εμένα με πιάνουν τα νέα μέτρα;»!!!
Ειλικρινά, δεν μπορώ να κατανοήσω πόσο πολύ έχει διαβρωθεί η σύγχρονη κοινωνία και οι άνθρωποι που ζούνε σε αυτή τη χώρα. Κανείς δε νοιάζεται για τον διπλανό του. Κανείς δε νοιάζεται για το πρόβλημα που έχει χτυπήσει την πόρτα του συμπολίτη του, του γείτονά του. Όλοι σκέφτονται αν «τα μέτρα» προσβάλουν τα δικά τους μικροσυμφέροντα! Ποιά ηθική υπάρχει πλέον; Το κακό έχει χτυπήσει την οικογένεια, την Παιδεία. Έχει χτυπήσει σε κάθε υγιές κύτταρο της κοινωνίας και σήμερα ζούμε τα αποτελέσματα αυτού του πολέμου και της πνευματικής κρίσης. Τρέχουν οι άνθρωποι χωρίς να νοιάζονται για τον διπλανό τους. Η κοινωνία που ξέραμε δεν υπάρχει πια. Σήμερα κυριαρχεί ο ατομικισμός… Γιατί; Επειδή κάποιοι έπαιξαν με τον χαρακτήρα του Έλληνα και διάβρωσαν όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν. Η Δυτική κουλτούρα, ο δυτικός τρόπος σκέψης και ζωής, έχει εισχωρήσει στην Ελληνική κοινωνία με αποτέλεσμα να χάσει την αυτοπροσωπία του. Είναι αδιανόητο! Ο ατομικισμός ζει και βασιλεύει, ενώ η απάτη έγινε «χάρισμα». Μεγάλωσαν γενιές που διδάχτηκαν πως να αρπάξουν. Και αυτό σ’ ένα καθεστώς πλήρους ατιμωρησίας… Ακόμη, όσα πιο πολλά «αρπάζεις» τόσο περισσότερο απομακρύνεσαι από την τιμωρία. Αυτό το βλέπει ο Θεός. Σήμερα επιτρέπει να δεχτούμε μερικά χαστούκια (δοκιμασίες), ελπίζοντας πως θα συνέλθουμε, όπως συμβαίνει και στους μεθυσμένους. Ενδεχομένως να θέλουν κάποιοι να βοηθήσουν, να έχουν την καλή διάθεση αλλά να μη μπορούν, λόγω των σκληρών οικονομικών μέτρων που έχουν υποστεί στην ζωή τους. Παρόλα αυτά όμως, υπάρχουν άνθρωποι με φιλότιμο, άνθρωποι που εθελοντικά βοηθούν στα συσσίτια της Εκκλησίας και των Δήμων και στην προσφορά δωρεάν φαρμάκων.
Πιστεύω πως ο Θεός θα δώσει την ευκαιρία για να συνέλθουμε. Η Ελληνική Ορθοδοξία ανέδειξε μεγάλες σύγχρονες μορφές, που πρόσφεραν στο έργο και στην Οικονομία (σχέδιο) του Θεού, που αγωνίστηκαν για να σώσουν ανθρώπινες ψυχές. Ο άγιος Πορφύριος, ο άγιος Παΐσιος, ο Γέροντας Ιωσήφ, ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης… Σύγχρονοι Γέροντες, της εποχής μας, που μάτωσαν στον αγώνα υπέρ των συνανθρώπων τους, με την προσευχή τους πρωτίστως, θυσιάστηκαν για τον συνάνθρωπο στον αγώνα να διώξουν την δυστυχία και το κακό από τις καρδιές ανθρώπων που υπέφεραν. Αγάπησαν πολύ τον Χριστό και ταυτόχρονα τον πλησίον, τον οποιοδήποτε άνθρωπο. Διότι οι άγιοι δεν είναι “τω καιρώ εκείνω”, αλλά είναι “έν παντί καιρώ”, είναι πάντοτε.
Γι’ αυτό ποτέ δεν απελπιζόμαστε. Ελπίζουμε στην Χάρη του Θεού διά πρεσβειών της Παναγίας, να επισκιάσει την πολυκύμαντη Ελλάδα. Με τις πρεσβείες της Παναγίας σώζεται αυτή η χώρα των αγίων και των μαρτύρων, και αν δεν έχουμε “σβήσει” ως Έθνος ακόμα, το χρωστάμε στην καλή μας Παναγιά που ως Γοργοεπήκοος εισακούει τις προσευχές των αγίων ανθρώπων.