“Μεγάλωσα σε μια μικρή πόλη, την Ακράτα, όπου σε κάθε γειτονιά υπήρχε κ μια παιδική χαρά. 6 μεγάλες γειτονιές με 6 παιδικές χαρές. Ανέμελα παιδικά χρόνια… κάτι που δυστυχώς τα δικά μου παιδιά εδώ στον Δήμο Δυτικής Αχαΐας δεν μπορούν να ζήσουν… Στον Δήμο που έκανα εδώ και χρόνια μεταδημοτευση. Γιατί δεν υπάρχει ούτε δείγμα κούνιας… Για ποιο λόγο αυτό; Γιατί πρέπει να πάμε στην Πάτρα για να κάνουν τα παιδιά μας κούνιες; Γιατί δεν νοιάζεστε για τέτοιες υποδομές; Μπορεί κάποιος να μου λύσει αυτή την απορία, όσοι τουλάχιστον διαβάζετε αυτό το μήνυμα κ ανήκετε στις παρατάξεις που παλεύουν για την Δημαρχία κάθε 4 χρόνια….”. Το σημείωμα της Γεωργίας Κουτρούλη, φέρνει στο φως για πολλοστή φορά το παράπονο των γονιών στη δυτική Αχαΐα για την έλλειψη του χώρου αναψυχής.
Προ ημερών αναφερθήκαμε για μια ακόμη φορά στην εικόνα της παιδικής χαράς, η οποία καθαρίστηκε από τον δήμο, όμως παραμένουν κατεστραμμένα τα παιχνίδια και “λεηλατημένος” ο χώρος. Μια ακόμη αναφορά είχε γίνει και για την παιδική χαρά στην παραλία της Κάτω Αχαΐας, για την οποία όμως δεν υπάρχει πιστοποίηση και έπρεπε να “ξηλωθεί”. Όπως και να έχει, απ όπου κι αν προέρχεται αυτή η εικόνα γιατί σίγουρα αυτοί που τη βάζουν δεν τις καταστρέφουν, ένα είναι το ζητούμενο. Δεν υπάρχει χώρος παιδικής αναψυχής.
Το σημείωμα της Γεωργίας Κουτρούλη, έγινε η αφορμή για μια ακόμη δημόσια συζήτηση με πολλές διαστάσεις, ίδιες ή διαφορετικές απόψεις. Που πρέπει να σταθούμε; Δεν υπάρχει παιδική χαρά.