Ένας πλούτος που ακόμα δεν έχει αξιολογηθεί σωστά. Ένα ακατέργαστο διαμάντι που ενώ όλοι το κοιτάζουν, το θαυμάζουν και … ελπίζουν ότι κάποια στιγμή θα το δουν να λάμπει παραμένει στα … αζήτητα.
Στον αντίποδα το βαθύτατα φιλοσοφημένο ρητό: «ότι έχω δεν το εκτιμώ…». Ο τουρισμός στη δυτική Αχαΐα είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο που δεν ακουμπάει ιδιαίτερα μόνο τους ζεστούς μήνες του καλοκαιριού.
Η ευρύτερη έννοια του πόλου έλξης για την περιοχή θα πρέπει να έχει αναφορά και τις 365 μέρες του χρόνου. Μπορεί η δυτική Αχαΐα να «σηκώσει» αυτό το βάρος. Αρκεί να υπάρχουν μάτια και μυαλά ανοιχτά στραμμένα σε άλλες κατευθύνσεις χωρίς αγκυλώσεις και νοοτροπίες που εμποδίζουν την αναπτυξιακή προοπτική. Η δυτική Αχαΐα έχει πολύ ικανούς με τεράστιες δυνατότητες πολίτες.
Έχει «μαγιά». Κάπου – κάπου ξεπετάγεται και προκαλεί ευχάριστα. Αυτή την πρόκληση λοιπόν έχουν ανάγκη να υιοθετήσουν όλοι οι Αχαγιώτες γιατί την πρώτη ύλη την έχουν. Όπου και να κοιτάξεις, θα δεις περιοχές «μαγνήτες» σε όλες τις εποχές του χρόνου. Από την απόλαυση του μπάνιου σε καθαρές παραλίες και τα μεθυσμένα μεσημέρια στα παραθαλάσσια μπαρ και το μαγικό ηλιοβασίλεμα, μέχρι τις μεγάλες τουριστικές μονάδες, την ορειβασία σε παραδοσιακά ορεινά χωριουδάκια, τις όμορφες μυρωδιές από τους παραδοσιακούς ξυλόφουρνους, τα «θρυλικά» πανηγύρια και την τσίκνα του ψητού(!), τα ιστορικά μοναστήρια, τις πέτρινες πηγές, το μοναδικό δάσος, ζηλευτό σε όλη την Ευρώπη, της Στροφυλιάς, τις άγριες πλαγιές του Σαντομερίου, τις μικρές εκκλησούλες γεμάτες λειτουργιές, φτιαγμένες από το χέρι της γιαγιάς… Τι άλλο; Άνθρωποι πρόθυμοι, έτοιμοι, να επαναφέρουν την παλιά αίγλη της περιοχής!
Η νέα γενιά που έχει «ζωντανέψει» τα χωριά μέσα από τις δράσεις συλλόγων. Περισσότεροι από 30 Σύλλογοι δραστηριοποιούνται ενεργά στη δυτική Αχαΐα. Αυτό που σου κάνει το χαμόγελο ακόμη πιο ζωηρό; Η ηλικία των μελών των Συλλόγων. Μικρά παιδιά, νέοι άνθρωποι που παίρνουν το χέρι των γιαγιάδων, παπούδων, μανάδων και πατεράδων και τους πάνε ένα βήμα πιο μακριά. Αυτό το χέρι τους μεταλαμπαδεύει την αγάπη για τον τόπο και την παράδοση και γεμίζει «καύσιμο» τη μαχανή της νεότητας να συνεχίσει, στα ίδια χνάρια.
Η δυτική Αχαΐα «πόνεσε» αρκετά. Από τη δίψα του κάμπου και την απόγνωση των αγροτών (κύριο μέρος του πληθυσμού της), μέχρι το «χαστούκι» του εγκέλαδου τον Ιούνιο του 2008, η περιοχή βυθίστηκε στα μισογκρεμισμένα σπίτια. Χρειάστηκε πολύς καιρός για να συνέλθει. Σιγά σιγα όμως τα τελευταία χρόνια φαίνεται να ξεπερνάει το κακό παρελθόν. Τώρα σε αυτό το κομβικό σημείο, ο δήμος δυτικής Αχαΐας και οι πολίτες, πρέπει να ξεπεράσουν τους ρόζους και να συμβάλουν όλοι μαζί στο χτίσιμο μιας νέας εποχής.
Ο τουρισμός θα αποτελέσει έναν από τους σημαντικούς μοχλούς ανάπτυξης.