ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΑΡΑΜΠΕΛΑ
Από το κλείσιμο της Επετηρίδας το 1998 μέχρι την ανακοίνωση του νέου τρόπου διορισμού εκπαιδευτικών λίγες ημέρες πριν πέσει η αυλαία του 2018, έχουν περάσει 20 χρόνια. Με ενδιάμεσους σταθμούς, τους γραπτούς διαγωνισμούς υπό την αιγίδα του ΑΣΕΠ, και ταυτόχρονα τη δημιουργία λιστών αναμονής προϋπηρεσίας 16μηνο-24μηνο-30μηνο!
Θα έρθουμε και στο σήμερα πολύ γρήγορα, όμως ένα σύστημα που θεωρήθηκε αξιοκρατικό και αξιόπιστο, χωρίς «αδικίες», αλλά κατ’ εμέ πάντα αναχρονιστικό, δημιουργούσε λίστες αναμονής, άλλες φορές μικρές και άλλες φορές μεγαλύτερες. Ανάλογα με την καθηγητική σχολή που είχε αποφοιτήσει ο «μελλοντικός» εκπαιδευτικός, έβρισκε εργασία σε παρεμφερή απασχόληση, μέχρι ένα πρωινό να χτυπήσει το τηλέφωνο και να τον ειδοποιήσει ο φίλος ή ο συγγενής ότι διορίστηκες ως Εκπαιδευτικός ή ως Δάσκαλος. Με σημαία την αναμονή, (πολλές φορές και τα 10 με 15, και σε ακραίες περιπτώσεις τα 20 χρόνια) η είσοδος στην εκπαίδευση ήταν δίκαιη. Υπήρξαν περιπτώσεις που απόφοιτοι δεν έκαναν ποτέ τους εκπαίδευση ως αναπληρωτές και ερχόταν ένα πρωινό του Αυγούστου και διορίζονταν επειδή ήρθε απλά η σειρά τους, ασχέτως αν πολλοί άλλοι «συνάδελφοί» τους είχαν οργώσει την Ελλάδα ως αναπληρωτές. Εκεί δεν μέτραγε καμία προϋπηρεσία και κανένα ακαδημαϊκό κριτήριο παρά μόνο η ημερομηνία κτήσης πτυχίου.
Για να περάσουμε στα μεικτά συστήματα, από το 1998-2008 με διορισμούς μέσω γραπτών διαγωνισμών αλλά και με τις περίφημες λίστες προϋπηρεσίας, όπου από την μία έδινε σε έναν «αναπληρωτή» εκπαιδευτικό την ευκαιρία να έχει μια θέση στο όνειρο και από την άλλη σε όσους θα δοκίμαζαν τις δυνάμεις τους μέσω του διαγωνισμού. Μια διαδικασία που έφερε τότε μεγάλες αντιδράσεις, αλλά που προσπαθούσε ταυτόχρονα, να λύσει αδικίες. Ποιες; Φανερό.
Στο σήμερα, με το νέο πιθανό σύστημα, ένα διδακτορικό και ένα μεταπτυχιακό εξισώνεται με 3-4 χρόνια πραγματικής προυπηρεσίας. Όπως ανάφερα και πιο πάνω, μοιάζει με ένα «διαφορετικό» περιμένω να διοριστώ. (Εξηγώ: άλλες οι εποχές πριν το 1998 και άλλες του 2018)
Δεν θα μπω στη λογική της προεκλογικής παροχολογίας, η εκπαιδευτική κοινότητα σχολιάζει την εξέλιξη του μεικτού συστήματος της προηγούμενης δεκαετίας. Η μη γραπτή διαδικασία αντικαθίσταται με τα ακαδημαϊκά κριτήρια. Οσοι είχαν πάρει μέρος στο πάρτι των μεταπτυχιακών και των ετήσιων σεμιναρίων, τώρα θα λάβουν τα μόρια τους. Οι πιστοί «αναπληρωτές» εκπαιδευτικοί τα δικά τους. Οσοι έχουν και από τα δύο, διπλά ευνοημένοι.
Η εκπαίδευση έχει την ανάγκη εκπαιδευτικών που να αγαπάνε το επάγγελμα τους. Η εκπαίδευση έχει την ανάγκη για ουσιαστική αναδιάρθρωση του εκπαιδευτικού δυναμικού. Εκπαιδευτικού προσωπικού που να είναι συνεχώς ενημερωμένο, με διάθεση και όρεξη να μπορεί να οδηγεί τις εξελίξεις. Η εκπαίδευση και η εκπαιδευτική διαδικασία έχουν αλλάξει. Τα μέσα, οι τρόποι, οι ανάγκες, οι προκλήσεις, η ίδια η κοινωνία αλλάζει.
Είτε νέος είτε παλιός, με όποια κριτήρια και αν διοριστείς, είτε αυτά οδηγούν σε νέες αδικίες είτε αίρουν άλλες, η εκπαίδευση χρειάζεται εκπαιδευτικούς που αγαπάνε το λειτούργημά τους.
* Ο Παναγιώτης Καράμπελας είναι ηλεκτρονικός μηχ. Msc, Ειδίκευση Ειδική Αγωγή και διευθυντής ΕΠΑΛ Κάτω Αχαΐας.