TΗΣ Β. Ι. ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ
Υπάρχει πιθανότητα να μην ψηφίζουν κιόλας. Είναι νέα παιδιά που μπορεί να μην τους απασχολεί ιδιαίτερα η πολιτική και οι επιδόσεις της δημοτικής αρχής, όμως είναι άνθρωποι της κοινωνίας, ενταγμένοι στην καθημερινότητα με ανάγκες και πάνω απ΄όλα με άποψη.
Είναι οι νέοι άνθρωποι της Περιφέρειας που κατά το ήμισυ του χρόνου τους διασκεδάζουν με τους φίλους τους. Καλά κάνουν, εξάλλου αυτό είναι η “δουλειά” τους. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο βρίσκουν χρόνο και για συζητήσεις. Μη φανταστείτε ότι αναλύουν την επάρκεια ή όχι των δημοτικών υπηρεσιών. Φτάνουν όμως στο σημείο να έχουν σοβαρές προτάσεις που αφορούν την καθημερινότητά τους, οι οποίες συμπίπτουν με μια πιο φιλική εικόνα της περιοχής τους.
“Να σου πούμε την αλήθεια, δεν γνωρίζουμε ποιος και τί κάνει στον δήμο. Α! Τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα,θα μπορούσε να κάνει κάτι πολύ απλό πιστεύω για εμάς, αλλά πολύ σημαντικό. Μάλιστα είναι κάτι που μας απασχολεί και το συζητάμε συνέχεια μεταξύ μας”.
Ακούω από την γλυκιά συνομιλήτριά μου, που έχει μεγαλώσει σε χωριό της δυτικής Αχαΐας και τώρα ανοίγει σιγά σιγά τα φτερά της στην κοινωνία.
Υπάρχουν λοιπόν παιδιά, πολλά παιδιά που διασκεδάζουν στην Κάτω Αχαΐα. Δεν ξέρουν όμως να οδηγούν ή δεν έχουν τη δυνατότητα να έχουν αυτοκίνητο. Πολλά βράδια κατηφορίζουν το δρόμο από την παλιά “Ράχη” και φτάνουν στην παραλία της Κάτω Αχαΐας. Εκεί ανάμεσα στα μεγάλα παραλιακά μαγαζιά. Κι αν τη μέρα, ο περίπατος μπορεί να είναι ευχάριστος – ιδιαίτερα με καλή παρέα – όταν πέφτει το σκοτάδι, ο δρόμος αυτός γίνεται επικίνδυνος. Όπως μας περιγράφουν, εκτός από την κακή κατάσταση του δρόμου, δεν υπάρχει καθόλου φωτισμός ενώ πολλές φορές έχουν δεχθεί επιθέσεις σκύλων.
“Είναι πολύ δύσκολο να ρίξουν λίγο χαλίκι; Να φτιάξουν έναν ωραίο πεζόδρομο με φώτα και κάγκελα, όπως έκαναν στην Πατρών – Αράξου;”, ρωτάνε και τα μάτια τους ανοίγουν περισσότερο, ενώ η λαχτάρα να μάθουν είναι ακόμη μεγαλύτερη. Και σκεφτόμαστε. Μήπως να δει τη σκέψη αυτή, πιο ολοκληρωμένα ο δήμος; Μήπως αν με το καλό φτάσει ο Προαστιακός στην Κάτω Αχαΐα, να υπάρχουν διαμορφωμένα μονοπάτια που να οδηγούν στην παραλία; Και επειδή τη ζωή τη χαρακτηρίζει ο κύκλος, μήπως τελικά η εύκολη πρόσβαση στις παραλίες της δυτικής Αχαΐας, να προσδώσει αναπτυξιακή χροιά και να αυξηθεί η κίνηση και στα μαγαζιά, ενισχύοντας εν γένει την τοπική οικονομία;
Αυτά θέλουν οι νέοι. Αυτά θέλουν τα παιδιά που στην πλειοψηφία τους δεν είναι ψηφοφόροι. Πάνε με τα πόδια στη διασκέδασή τους και το διασκεδάζουν περισσότερο από εμάς που οδηγούμε και μέσα στην … χαρά μας ρίχνουμε και ένα ανάθεμα γιατί δεν βρίσκουμε να παρκάρουμε ή δεν βρίσκουμε περίπτερο ανοιχτό. Δεν τους ενδιαφέρει ποιος είναι ο δήμαρχος υπό τη στενή πολιτική έννοια, ή ποιος θα τον διαδεχθεί ή ποιος τον αντιπολιτεύεται. Είναι παιδιά που περπατούν, βλέπουν, κρίνουν και μερικές φορές αρκετά αυστηρά αλλά αντικειμενικά, καθαρά χωρίς να αποσκοπούν σε συμφωνίες ή ρίξεις…
Με αφορμή τα σχόλια Αχαγιωτών για το αν μας φταίνε τα “ξηλωμένα” δέντρα, τα ανύπαρκτα δημοτικά πάρκινγκ, η στάθμευση πάνω σε πεζόδρομο, τα χαλαρά αντανακλαστικά της δημοτικής αρχής σε ότι αφορά την καθημερινότητα… μήπως μας φταίει το ότι δεν σκεφτόμαστε όπως τα παιδιά;
