Μπορεί να θεωρηθω υποκειμενικος κ πράγματι ο Χαράλαμπος Μπονανος υπήρξε φίλος μου. Παρόλα αυτά το έργο του στο ΠΓΝΠ είναι απόλυτα μετρήσιμο σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Εξοινομηση πόρων, ανάπτυξη τμημάτων, εκσυγχρονισμός εξοπλισμού, μηχανοργάνωσης, μονάδα οξυγόνου, πληρωμή προσωπικού στην ώρα του, κ πολύ σημαντικό εργασιακή ειρήνη. Επαύθη, μετά από θετική εισήγηση της 6ης ΥΠΕ!
Παραλληλα επαύθη ο αντίστοιχος διοικητής του ΕΛΠΙΣ που έγινε πρωτοσέλιδο στον διεθνή τύπο για την ανόρθωση κ αναμόρφωση του νοσοκομείου του με δωρεές από όλο τον κόσμο. Κ πλείστοι άλλοι που δε τους γνωρίζω.
Ή πλειοψηφία βασικά. Ήταν διακαής πόθος του πασοκικου βαθέος κομματικού κράτους όπως εκφράζεται από τον Κουρουμπλη κ μετουσιώνεται από τον Ξανθό.
Ή επιστημονική κοινότητα κ οι εργαζόμενοι, σε χαμηλούς τόνους εξέφρασαν την συμπάθεια τους σήμερα στο Μπονάνο. Εγώ θα πω δε φτάνει αυτό. Όσο είμαστε κ παραμένουμε αμέτοχοι, ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης, θα μας πηδάνε τα δικά τους παιδιά. Ως ποτε θα το ανεχομαστε αυτό φίλοι μου;