Ο Αχαγιώτης Θανάσης Τούμπουλης στενός συνεργάτης και φίλος του γνωστού σκηνοθέτη και ηθοποιού Αλέξανδρου Ρήγα μιλά με συγκινητικά λόγια για τους συνεργάτες του αλλά και για την εντυπωσιακή παράσταση “Μπαμπά μην ξαναπεθάνεις Παρασκευή” που έστησαν με σπουδαίο καστ ηθοποιών.
Διαβάστε το σημείωμά του:
29/11/1991 μιάμιση ξημέρωμα. 20/06/2008 εφτά παρά είκοσι απόγευμα.
01/02/2017 δέκα παρά τέταρτο βράδυ.
Έχω ζησει, έχω νοιώσει και συνεχίζω να βιώνω όλες τις συναισθηματικές καταστάσεις που μπορεί να βιώσει ο κάθε άνθρωπος. Χαρά ηρεμία προδοσία πόνο φόβο αγάπη τρόμο δυσκολιες απλες δυσκολιες βουνά απόρριψη αποδοχή ατιμία τιμή θάνατο θάνατο θάνατο ελπίδα απωλειες κλπ κλπ κλπ
Τρεις ομως φορές στην μέχρι τώρα ηλικία μου, έχω νοιώσει απόλυτη ευτυχία. Έχω νοιώσει ο βασιλιάς, όλου του κόσμου. Για να είμαι ακριβής, με έχουν κάνει, να νοιώσω ευτυχισμενος και βασιλιάς του κόσμου.
Είναι αυτες οι τρεις φορές στην ενήλικη ζωή μου , και μόνο όσοι έχουν νοιώσει το ίδιο μπορούν να με καταλάβουν, που όλος ο κόσμος και να καίγεται, που όλα γύρω μου, κοντινά και μακρινά, μέσα μου και γύρω μου, που να μην έχω να φάω, που να με προσβάλουν που που που που… που όλα είναι πιο χάλια κ από το χάλια, Ξαφνικά ένα τσακ από το πουθενά και δε με νοιάζει τίποτα από όλα αυτά. Χωρίς να το θέλω. Δε μ’ αγγίζει το παραμικρό μαύρο. Κ πάλι χωρις να το θελω. Είναι εκεί που ξαφνικά, εμφανίζεται ένας άνθρωπος. Από το πουθενά, αλλάζει μια κατάσταση. Ενώ δεν έχω όνειρα ζω ένα όνειρο. Είναι αυτές οι τρεις φορές που δεν έχει χώρο ουτε καν μια ενοχική σκέψη “ρε γύρω όλα καίγονται κ εσυ δε δίνεις σημασία;”. Ούτε καν μια σκέψη απορίας “τι γίνετε μετά όταν τελειώσει” ή “θα κρατήσει Παναγία μου;” …
Η μόνη ξεκάθαρη αίσθηση που είχα κ έχω, είναι πως όσο κ αν κρατήσει, από ένα δευτερόλεπτο ή έως ότου κλείσω τα μάτια, δε θα με αφήσει (συναισθηματικά κ εγκεφαλικά) όπως ήμουν πριν. Ειμουν και θα γίνω το αποτέλεσμα αυτών χωρίς να μπορώ να το διαχειριστώ ή να επέμβω.
Οι δυο πρώτες, για δυο ζευγάρια μάτια και δυό χείλη (και ιδιαίτερα αυτά μέχρι και σήμερα, απείραχτη η γεύση τους στα δικά μου)
Τώρα, για ένα “σανίδι”. Όχι βρεγμένο. Ευτυχώς. Τελειώνοντας (γιατί πρέπει να πάω και λαϊκή κ εσείς έχετε τις δουλειές σας πρωί πρωί. Σας έπιασα στο μπούρου μπούρου ούτε καφέ δεν σας άφησα να πιείτε) τελειώνοντας λοιπόν νοιώθω και γι αυτή την φορά ένα (ίσως κ ενοχικό γιατί όσο και απύθμενο να είναι πάλι μου φαίνεται λίγο) ευχαριστώ στον Θεό.
Οφείλω (και ορκιζομαι στον λόγο της ύπαρξης μου) μια συνεχής προσευχή σε ανθρωπους που άμεσα ή έμμεσα μου χάρισαν αυτό το “τσακ”.
Ευχή και προσευχή για υγεία και παντοτινή φροντίδα Θεού Alexandros Rigas ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ Sofia Moutidou Bessy Malfa Parthena Chorozidou Pantelis Kanarakis Κωσταντία Χριστοφορίδου Διαβάτη Χρυσούλα Δημήτρη Μαυρόπουλε Κωστή Πατρίκιε Παλατζίδη Τάσο Giannis Roussos Thomas Pandis Asterios Avramidis Γεωργάκη Σαμαρτζή Antoniou Antonis Gelly Sarigianni Eleni Bletsa Χρήστος λουλούδης και μαζί με την προσευχή ένα φιλί καρδιάς στον ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΙΒΑΡΔΕΛΟΣ και την ευχή να είσαι σιδερένιος δυνατός καλή επιστροφή κ όλα τα άσχημα πίσω σου πια.
Θέλω κάτι ακόμα τελευταίο (χωρίς να σημαίνει κάτι η σειρά. Ίσα ίσα το αντίθετο) για όλους τους φιλους μου, για ολους εσάς που στείλατε ευχές με οποιοδήποτε τρόπο,
να είστε, όλοι μαζί με τους ανθρωπους που νοιάζεστε κ αγαπάτε, γεροί και δυνατοί. Και αν για μένα είναι τρεις αυτές οι στιγμές, ο Θεός της πλάσης να τις κάνει καθημερινότητα σε όλη σας την ζωή.
Καλημερα λοιπόν για ολους.
Τους υπόλοιπους και τα υπόλοιπα
στα Όσκαρ !!!!
Αααα !! και μη ξεχνιώσαστε !!!
Από ΤΕΤΑΡΗ μέχρι και ΚΥΡΙΑΚΗ
ΘΕΑΤΡΟ ΡΙΑΛΤΟ – ΑΛ.ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΚΗΣ, “ΜΠΑΜΠΑ, ΜΗ ΞΑΝΑΠΕΘΑΝΕΙΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ”
