ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΥ
ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΥ
ΔΗΜΟΥ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΧΑΙΑΣ
Το Πάσχα είναι η μεγαλύτερη και πλουσιότερη σε λαογραφικές εκδηλώσεις και έθιμα γιορτή των Ορθοδόξων Χριστιανών. Η λέξη Πάσχα προέρχεται από την εβραϊκή «pesah» που σημαίνει διάβαση, πέρασμα. Το Πάσχα γιορτάζουμε την ανάσταση του Σωτήρα ημών Ιησού Χριστού και τη διάβαση του από το θάνατο στη ζωή. Η αντίστοιχη ελληνική λέξη για το Πάσχα είναι η Λαμπρή, διότι η ημέρα της Ανάστασης του Χριστού είναι μέρα χαράς και ευφρόσυνης, η λαμπρότερη μέρα του χρόνου.
Η μεγάλη αυτή γιορτή της χριστιανοσύνης εορτάζεται την Άνοιξη, την εποχή που η φύση βιώνει το δικό της πέρασμα από το θάνατο του χειμώνα στην αναγέννηση της Άνοιξης.
Στην συνείδηση μου το Πάσχα είναι ταυτισμένο με το χωριό μου την Λακκόπετρα, άλλωστε υπάρχει και η λα’ι’κή ρήση που προστάζει “Χριστούγεννα στην πόλη και Πάσχα στο χωριό”.
Αναπολώντας τα παιδικά μου χρόνια θυμάμαι την γιαγιά μου να ασβεστώνει και να καθαρίζει την αυλή μας, να φτιάχνει τα κουλούρια και να βάφει τα αυγά. Πρώτη της έγνοια και φροντίδα ήταν να βάλει στο εικονοστάση το κουλούρι με τον σταυρό και το πρώτο κόκκινο αυγό.
Τον θείο μου που φρόντιζε να έχουμε το καλύτερο αρνί για το Πάσχα, τον πατέρα μου το Μεγάλο Σάββατο να ετοιμάζει τις σούβλες με το αρνί και το κοκορέτσι. Την θειά μου και την μάνα μου να φτιάχνουν τις γαρδούμπες για το τραπέζι της αναστάσεως αλλά και να φροντίζουν για τα υπόλοιπα εδέσματα.
Την ανυπομονησία με την οποία περίμενα να φτάσει το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου να πάμε στην ανάσταση να επιστρέψουμε και να φάμε. Την γιαγιά μου που με μάλωνε όποτε προσπαθούσα να δοκιμάσω από το φαγητό πριν την ανάσταση. Τον φόβο που μου προκαλούσαν οι κροτίδες και τα βεγγαλικά.
Εμένα, την αδερφή μου και τα ξαδέρφια μου να γυρίζουμε τις σούβλες την Κυριακή του Πάσχα, όλους τους συγγενείς που περνούσαν από το σπίτι μας να μας χαιρετήσουν και να μας ευχηθούν το Χριστός Ανέστη. Το άφθονο κρασί, τους μεζέδες, τα πειράγματα, τα γέλια, τα τραγούδια και το γλέντι.
Το προσκήνυμα στην εκκλησία της Παναγίτσας στην Καλόγρια την Δευτέρα του Πάσχα και το επακόλουθο πικ-νικ στο δάσος της Στροφυλιάς με ότι είχε μείνει από την Κυριακή.
Την δυσκολία με την οποία έμπαινα στο αυτοκίνητο για το ταξίδι της επιστροφής στην Αθήνα την Τρίτη του Πάσχα. Κάθε φορά που έφευγα από το χωριό μετρούσα τις ημέρες που μας χώριζαν από το επόμενο ταξίδι.
Ευχάριστα και ανέμελα χρόνια που πέρασαν και έμειναν χαραγμένα για πάντα στην μνήμη και την ψυχή μου. Ήταν οι καλύτερες εορτές του Πάσχα που έχω περάσει στην ζωή μου, όχι γιατί σήμερα δεν περνάμε ωραία και οικογενειακά, αλλά γιατί πολλοί από τους πρωταγωνιστές των παιδικών μου χρόνων σήμερα δεν είναι πιά μαζί μας και η απουσία τους είναι που μεγαλώνει την νοσταλγία και τις θύμησες.
Χρόνια Πολλά και Καλή Ανάσταση!!!
