ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ
ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗ ΑΧΑΙΑΣ
Μόλις χτες δέχτηκα αντιπροσωπεία φοιτητών του ΤΕΙ Πάτρας, που ζήτησαν την συμπαράσταση και στήριξη της Περιφέρειας στον αγώνα που κάνουν να σπουδάσουν σε Δημόσιο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα με αξιοπρεπείς συνθήκες.
Μου ανέφεραν ότι δεν στεγάζονται σε Εστία παιδιά που προέρχονται από φτωχές οικογένειες ενώ το δικαιούνται, και το ΤΕΙ υπολείπεται των κρατικών χρηματοδοτήσεων που χρειάζεται να λειτουργεί εύρυθμα και αποτελεσματικά.
ΠΟΛΛΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΑΝΑΓΚΑΖΟΝΤΑΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΙΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΤΟΥΣ ΑΦΟΥ ΟΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΠΙΑ ΝΑ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΘΟΥΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ.
Τα ίδια μου είχαν αναφέρει και φοιτητές από το Πανεπιστήμιο Πάτρας πριν 20 ημέρες περίπου.
Αντιστοίχως τα κενά των εκπαιδευτικών παραμένουν σε μεγάλο βαθμό στα σχολεία, το ΦΠΑ στα φροντιστήρια είναι ανοιχτό και ο ευαίσθητος χώρος της Παιδείας απαιτεί πολιτικές που θα την οδηγούν μπροστά και έξω από μνημονιακής αντίληψης πολιτικές που οδηγούν τα παιδιά μας σε αδιέξοδα.
Θεωρώ λοιπόν ο κ. Φίλης ως Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων, έχει σοβαρή ευθύνη και έργο ως ενασχόληση, ίσως το πιο σοβαρό στην κυβέρνηση, και δεν θα πρέπει να ασχολείται με εθνικά ευαίσθητα θέματα που ανήκουν στη διαχείριση του Πρωθυπουργού της χώρας και του Υπουργού Εξωτερικών της κυβέρνησης. Άλλωστε, δεν μπορούν να ανοίγουν θέματα, για τα οποία υπάρχει ομόφωνη απόφαση της Βουλής την 24η Φεβρουαρίου του 1994, και αποτελούν νόμο του κράτους. Με βάση το νόμο αυτό τιμούμε κάθε 19η Μαΐου την «Ημέρα Μνήμης για την Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο».
Και καλά, μπορεί ο κ. Φίλης ως φυσικό πρόσωπο να έχει τις απόψεις του , όμως ως Υπουργός Δεν Δικαιούται να αμφισβητεί νόμο του Ελληνικού κράτους.
Εκτός κι αν έχει πρόθεση να καταθέσει πρόταση για την τροποποίησή του ή την κατάργησή του.
Αξιοσημείωτο και αξιοπερίεργο είναι δε, ότι με την Υπουργική Απόφαση 1186/19-6-2015, αφαιρέθηκε ως προς την διδασκαλία και εξέταση της ύλης του μαθήματος της Ιστορίας της Γ’ Λυκείου, το κεφάλαιο «Ο Παρευξείνιος Ελληνισμός κατά τον 19ο και 20ο αιώνα», ιδίως των ιστορικών γεγονότων της γενοκτονίας των Ποντίων.
Επικίνδυνα μονοπάτια
Δηλαδή μπορεί να έρθει κάποιος άλλος Υπουργός και να πει άλλη άποψη για την αντίστοιχη ομόφωνη απόφαση της Βουλής (άρα και το νόμο του κράτους) του 1998 για την ανακήρυξη «της 14ης Σεπτεμβρίου ως ημέρας Εθνικής Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος», και να μην ανοίξει μύτη;
Η Ελληνική Κυβέρνηση οφείλει να έχει ενιαία άποψη, ταυτισμένη με τους νόμους και την κοινή γνώμη, την ιστορική μνήμη των Ελλήνων του Πόντου, και τα μέλη της να μιλούν τιμώντας τον θεσμικό τους ρόλο και την νομοθεσία χωρίς παρεκκλίσεις. Αυτήν την εικόνα οφείλει να έχει ένα οργανωμένο, σύγχρονο κράτος, πολύ περισσότερο αυτήν την χρονική στιγμή που η χώρα παλεύει να σταθεί στα πόδια της, και οι γεωπολιτικές εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή είναι ραγδαίες.
Έχουμε σοβαρά ζητήματα σα χώρα να αντιμετωπίσουμε, απαιτείται σοβαροί άνθρωποι να διαχειρίζονται τα ζητήματα αυτά.