Ανάμεσα στις πισίνες, τα γήπεδα μπάσκετ και τις θεατρικές σκηνές ο Βασίλης Αθανασόπουλος έπρεπε κάποια στιγμή ν’ αποφασίσει ποιον δρόμο θ’ ακολουθούσε στη ζωή του. Θα πορευόταν στον αθλητικό ως πολίστας ή μπασκετμπολίστας ή θ’ ακολουθούσε εκείνον της υποκριτικής; Τελικά προτίμησε τον δεύτερο και είναι σήμερα ένας από τους πλέον ανερχόμενους νέους ηθοποιούς στην Ελλάδα. Έχοντας κοινά στοιχεία στα δύο αυτά μονοπάτια την πειθαρχία και την ομαδικότητα, γνωρίζει καλά ότι το θέατρο είναι υπόθεση των πολλών και όχι του ενός. Το βίωσε από τα χρόνια του στη δραματική σχολή του Ωδείου Αθηνών, αλλά και μπαίνοντας επαγγελματικά στη δουλειά εδώ και ενάμιση χρόνο.
Έχοντας ήδη συμμετοχές σε παραστάσεις του Δημήτρη Λιγνάδη, του Γιάννη Χουβαρδά και του Γιάννη Παναγόπουλου μεταξύ άλλων, αυτόν τον καιρό πρωταγωνιστεί στο «Ιστορία Έρωτα και Αναρχίας» σε σκηνοθεσία Γιάννη Λασπιά, ερμηνεύοντας τον Τονίνο, έναν νεαρό αγρότη, ο οποίος θέλει να εκδικηθεί τη δολοφονία ενός δικού του ανθρώπου, σκοτώνοντας στη Ρώμη τον Μπενίτο Μουσολίνι. «Σε σχέση με την ταινία της Λίνα Βερτμίλερ αυτό που προσπαθήσαμε να κρατήσουμε πέρα από την κύρια αφήγηση που ούτως ή άλλως παραμένει ίδια, είναι έναν κινηματογραφικό χαρακτήρα σε κάποιες σκηνές κυρίως αξιοποιώντας τον χώρο του BIOS», λέει ο Βασίλης στο All4fun και παραθέτει το δίλημμα του χαρακτήρα του: «Να ζήσεις έναν δυνατό έρωτα ή να αγωνιστείς για τα ”πιστεύω” σου θυσιάζοντας τα πάντα. Κατ’ επέκτασιν το ερώτημα είναι ”ζωή ή θάνατος” όπως σε πολλά άλλα σπουδαία έργα του παγκόσμιου ρεπερτορίου.» Ο Βασίλης αποτέλεσε προσωπική επιλογή του Γιάννη Λασπιά, τον οποίο είχε γνωρίσει σε περσινή ακρόαση και έχει την ευκαιρία να πρωταγωνιστεί σε μια από τις πλέον αξιοσημείωτες παραστάσεις της σεζόν.
* Στην έκτη δημοτικού έγινα μέλος της θεατρικής ομάδας του σχολείου μου, όπου ανεβάσαμε το «Όπως σας αρέσει» του William Shakespeare στο Θέατρο Πέτρας. Έτσι ξεκίνησα ν’ αγαπώ το θέατρο.
* Yποκριτική για μένα σημαίνει το ν’ αφηγείσαι μία ιστορία. Τις περισσότερες φορές μάλιστα καλούμενος να ενσαρκώσεις έναν χαρακτήρα. Όλα τα υπόλοιπα κάπως χαώνουν την ουσία αυτού που κάνουμε και προσπαθώ να σκέφτομαι απλά.
* Φαντάζομαι μιλώντας για κρίση οι περισσότεροι αναφέρονται στην οικονομική, αν και η κρίση δυστυχώς αγγίζει πολλά περισσότερα επίπεδα. Είναι κοινωνική, πολιτισμική, πολιτική. Όπως ανέκαθεν ήταν. Είναι, μάλλον, στη φύση του ανθρώπου να πρέπει να ξεπερνά εμπόδια και να προκύπτουν καινούρια.
* Επομένως, ακόμα και αν καλυτερέψει η οικονομία της χώρας μας θα ελλοχεύουν νέες κρίσεις που θα πρέπει να διαχειριστούμε. Η Τέχνη, λοιπόν, είναι εδώ για να θέσει ερωτήματα. Τις απαντήσεις ίσως τις ανακαλύψουμε εν καιρώ.
* «Μία ιστορία έρωτα και αναρχίας» θα δει ο κόσμος, που είναι άλλωστε και ο τίτλος της παράστασης. Ένας νεαρός αγρότης πηγαίνει στη Ρώμη με σκοπό να σκοτώσει τον Μπενίτο Μουσολίνι, θέλοντας να εκδικηθεί για τη δολοφονία ενός δικού του ανθρώπου από φασίστες. Φτάνει λοιπόν σ’ έναν οίκο ανοχής όπου μία ιερόδουλη θα τον βοηθήσει να εκπληρώσει το σχέδιό του. Εκεί όμως ερωτεύεται μια άλλη ιερόδουλη και έρχεται στο σημείο να αποφασίσει αν θα επιλέξει το να ζήσει τον έρωτά του ή να παλέψει για να πετύχει τον αρχικό του στόχο, ρισκάροντας τη ζωή του.
* Σε σχέση με την ταινία της Λίνα Βερτμίλερ αυτό που προσπαθήσαμε να κρατήσουμε πέρα από την κύρια αφήγηση που ούτως ή άλλως παραμένει ίδια, είναι έναν κινηματογραφικό χαρακτήρα σε κάποιες σκηνές κυρίως αξιοποιώντας τον χώρο του BIOS.
* Είναι μεγάλο το δίλημμα που τίθεται στο συγκεκριμένο έργο. Να ζήσεις έναν δυνατό έρωτα ή να αγωνιστείς για τα ”πιστεύω” σου θυσιάζοντας τα πάντα. Κατ’ επέκτασιν το ερώτημα είναι ”ζωή ή θάνατος” όπως σε πολλά άλλα σπουδαία έργα του παγκόσμιου ρεπερτορίου.
* Με τον σκηνοθέτη της παράστασης Γιάννη Λασπιά είχαμε γνωριστεί πριν έναν χρόνο περίπου σε μία ακρόαση που είχε κάνει για μια άλλη δουλειά του. Τελικά συνεργαστήκαμε τώρα, Έμαθα πολλά και από αυτή μου τη συνεργασία, καθώς το ίδιο το έργο και ο ρόλος ανεβάζουν αρκετά τον πήχυ δυσκολίας αλλά και οι υπόλοιποι συνεργάτες είτε νεότεροι είτε παλαιότεροι στο επάγγελμα ήταν ανοικτοί ώστε να υπάρξει μία πολύ προσοδοφόρα ”ανταλλαγή” μεταξύ μας.
* Σχεδόν καθημερινά αναπολώ τα χρόνια στη δραματική σχολή του Ωδείου Αθηνών, αν και δεν μπορώ να πω ότι μου λείπουν. Ακόμη τουλάχιστον. Ήταν ένας κύκλος τριών ετών που ολοκληρώθηκε. Στη σχολή πήραμε πολλά εφόδια για την ίδια την τέχνη του Θεάτρου καθώς και για το πώς να υπάρχουμε στον επαγγελματικό χώρο. Περάσαμε βέβαια πολύ δύσκολα γιατί ήταν πολλές οι απαιτήσεις.
* Έχει ήδη τύχει να συνεργαστώ με κάποιους συμφοιτητές μου και θα ήθελα πολύ να ξανασυμβεί στο μέλλον, αφού πέρα από τον κοινό κώδικα που έχουμε αναπτύξει, είναι πολλά αυτά που μας δένουν.
* Η αλήθεια είναι πως δεν έχω συγκεκριμένες βλέψεις για τηλεόραση ή κινηματογράφο. Ανάλογα με το τι θα προκύψει θα εξετάσω αν είναι κάτι που ταιριάζει σε εμένα και στις ανάγκες που θα έχω. Σίγουρα όλοι γοητευόμαστε από τις ωραίες τηλεοπτικές παραγωγές που γίνονται στο εξωτερικό και ευχόμαστε να γίνουν αντίστοιχες και στην Ελλάδα. Το Netflix έχει μπει για τα καλά στις ζωές μας. Βλέποντας και κάνοντας λοιπόν…
* Μου αρέσει πολύ να τραγουδάω και να χορεύω. Είναι και αυτοί τρόποι αφήγησης μιας ιστορίας. Έχω εκφραστεί και μέσω του γραψίματος κάποιες στιγμές χωρίς όμως να το έχω βάλει για τα καλά στη ζωή μου. Όσο για τη σκηνοθεσία είναι μια ανάγκη που δε μου έχει γεννηθεί ακόμη, αλλά ποτέ δεν ξέρεις τι θα συμβεί στο μέλλον.
* Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου είμαι σε πισίνες και γήπεδα μπάσκετ. Αυτό που αγάπησα περισσότερο βέβαια ήταν το πόλο αν και ποτέ δε θέλησα να ασχοληθώ επαγγελματικά με αυτό. Όταν ήρθε η ώρα να δώσω πανελλήνιες αναγκάστηκα να το αφήσω. Η πειθαρχία και η ομαδικότητα είναι δύο απαραίτητα στοιχεία τόσο στην υποκριτική όσο και στον αθλητισμό.
* Είναι αρκετοί εκείνοι με τους οποίους θα ήθελα να συνεργαστώ στο μέλλον όπως και οι πτυχές του θεάτρου που θα ήθελα να γνωρίσω.Έχοντας αποφοιτήσει μόνο δύο χρόνια τώρα από τη σχολή, είμαι σφουγγάρι στο πώς δέχομαι τα νέα ερεθίσματα στις συνεργασίες μου.
* Προς το παρόν νιώθω αρκετά τυχερός και γεμάτος έχοντας συνεργαστεί με σκηνοθέτες όπως είναι ο Γιάννης Παναγόπουλος, ο Γιάννης Χουβαρδάς, ο Δημήτρης Λιγνάδης και ο Γιάννης Κακλέας. Με τον καθένα βρίσκεσαι σε ένα νέο σύμπαν που μπορείς μόνο να κερδίσεις εμπειρία και γνώση. Είναι πολλά λοιπόν, τα σύμπαντα στα οποία θα ήθελα να υπάρξω στο μέλλον γνωρίζοντας καλύτερα το Θέατρο.
* Δεν μπορώ να πω πως είμαι άνθρωπος του κέντρου αν και αναγκάζομαι να περνώ τις περισσότερες ώρες της ημέρας μου εκεί. Έχοντας μεγαλώσει σε προάστιο, το κέντρο ακόμα μου μοιάζει κάπως ξένο και χαοτικό. Είναι αρκετά βέβαια τα μέρη που μου αρέσουν πολύ σ’ αυτό.
* Για το τι μου αρέσει στο All4fun δεν έχω να πω πολλά. Συνεχίστε έτσι!
& Αναλυτικές πληροφορίες για το «Ιστορία Έρωτα και Αναρχίας» ακολουθούν ΕΔΩ:
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 15/3/2019