Το Τείχος Δυμαίων ή Κάστρο της Καλόγριας είναι προϊστορική μυκηναϊκή ακρόπολη στην Αχαΐα.
Το τείχος χτίστηκε στην τελική νεολιθική περίοδο και έμεινε σε χρήση μέχρι την ενετοκρατία. Χρησιμοποιήθηκε ξανά το 1943 από τις ιταλικές και γερμανικές δυνάμεις κατοχής που γκρέμισαν μέρος των τειχών για να ανοίξουν είσοδο για αυτοκίνητα και κατασκευάζοντας πολυβολεία. Βρίσκεται 35 χιλιόμετρα από την Πάτρα στο ακρωτήριο του Αράξου, στα Μαύρα βουνά, και στα όρια του σημερινού δήμου Λαρισσού.
Ονομάζεται τείχος Δυμαίων γιατί βρισκόταν στην Δυμαία χώρα και Κάστρο της Καλόγριας (σύγχρονη ονομασία) από την ομώνυμη παραλία που βρίσκεται κοντά του. Τα τείχη του κάστρου ήταν κυκλώπεια, είχαν μήκος 200 μέτρα, 10 μέτρα ύψος και 5 μέτρα πάχος [1].
Σύμφωνα με την μυθολογία το τείχος το έχτισε ο Ηρακλής όταν πολεμούσε τους Ηλείους του Αυγεία και το χρησιμοποίησε σαν ορμητήριο του[2][3]. Το τείχος ήταν μια οχυρή θέση που προστάτευε την κατοικία του ηγεμόνα της περιοχής και αποτελούσε το διοικητικό της κέντρο[4]. Το τείχος χρησιμοποιήθηκε σαν ορμητήριο των Δυμαίων κατά των Ηλείων, και μάλιστα περίπου το 220 π.χ. καταλήφθηκε από τους Ηλείους και τον στρατηγό Ευριπίδα για να το ξαναπάρουν πίσω οι Δυμαίοι με τη βοήθεια του Φιλίππου Ε΄[5].
Κατά την Φραγκοκρατία στην περιοχή αναφέρεται το Κάστρο του Φαναρίου της Μάλτας, που πιθανολογείται ότι ήταν το τείχος Δυμαίων όπου χρησιμοποιείτο και από τους Βυζαντινούς.
Από αρχαιολόγους πιστεύεται ότι στην θέση του ήταν κατά την αρχαιότητα η πολίχνη Λάρισα. Το τείχος διασώζεται ακόμα και σήμερα και κατά καιρούς γίνονται εργασίες αναστηλώσεως του.
Τμηματικά ήλθαν στο φως τμήματα του σημαντικής αρχαιολογικής αξίας ελληνιστικού πλίνθινου τείχους της Δύμης
Τα σημαντικότερα: Το 2000 στη θέση «Βίγλα» αποκαλύφθηκε το βορειοανατολικό τμήμα του βόρειου σκέλους του, με μέγιστο σωζόμενο ύψος 1,85 και πλάτος 2,90 μ., καθώς και Λάππα (2004-2006). Αποκαλύφθηκαν για πρώτη φορά θεμέλια οικισμού της πρώιμης εποχής του Χαλκού στην πεδιάδα του Λάρισσου ποταμού. Συγκεκριμένα, στο εσωτερικό δύο κτηρίων, το ένα τραπεζιόσχημο, διαστάσεων 8,20×7 μ., και το άλλο αποσπασματικά σω- ζόμενο, βρέθηκε πυκνό στρώμα καταστροφήςαπό πυρκαγιά, πλούσιο σε κεραμική (πρωτοελλαδική ΙΙ).