Γνωρίσαμε καλύτερα τον Σύλλογο Σουδενιωτών Πατρών και Περιχώρων, μιλώντας με τον πρόεδρο του Συλλόγου Βασίλη Ζαφειρακόπουλο (Συνταξιούχο Αρχιμηχανικό Ε.Ν.).
- Πόσα χρόνια «ζωής» έχει ο Σύλλογος ;
Ο Σύλλογος ονομάζεται « Σύλλογος Σουδενιωτών Πατρών και Περιχώρων» , με έδρα τα Λουσικα.
Iδρύθηκε το 1954 σύμφωνα με το καταστατικό του από το πρωτοδικείο της Πάτρας .
Τον ίδρυσαν άνθρωποι αξιόλογοι επιστήμονες της εποχής εκείνης άλλα και αγρότες , άνθρωποι του μόχθου , νοικοκυραίοι Σουδενιωτές .
2.Γνωρίστε μας τα μέλη του Δ.Σ:
Τα μέλη του Δ.Σ συλλόγου αλλάζουν κατά καιρούς καθ’ όσον μερικοί λόγω εργασιών δεν μπορούν να εκπληρώσουν τα καθήκοντα του στο σύλλογο και αντικαθίσταται με δική τους επιθυμία με απόφαση του πρόεδρου και των υπολοίπων μελών του Δ.Σ. Τελευταία είναι ο Νίκος Παπασταματοπουλος , πρόεδρος της μεταφορικής εταιρείας ΙΜΕ Πατρευς, με τον οποίο είμαστε μαζί από τις πρώτες εκλογές και ηγούμαστε του συλλόγου και η βοήθεια του είναι ουσιαστική . Ο Γεώρ. Μαλαμής , συνταξιούχος τραπεζικός , ή Άντα Ροδοπούλου που έχει την καφετερία/ψησταριά στα Λουσικά, ο Φώτης Σπηλιωτόπουλος, ηλεκτρολόγος και ο Αλέξης Καφεντζής , κουρέας επίσης στα Λουσικά.
Όλα τα μέλη του Δ.Σ προσφέρουν πολλά ο καθένας με της δυνατότητες του και τον ελεύθερο χρόνο που διαθέτει.
3.Ποιες είναι μέχρι σήμερα οι πιο σημαντικές στιγμές του συλλόγου ;
Ανέλαβα τον Σύλλογο το 2006, κατόπιν προκλήσεως του τότε Δ.Σ καθόσον ο τότε πρόεδρος ήθελε να φύγει και παμψηφεί το Δ.Σ με εξέλεξε πρόεδρο κατόπιν παρακλήσεως . Ο σύλλογος μέχρι τότε ήταν ανενεργός χωρίς καμία δραστηριότητα.
Οι στιγμές που ξεχωρίζουν και όλοι τις γνωρίζουν ήσαν οι ιδέες μου που αμέσως άρχιζα να εφαρμόζω χωρίς την βοήθεια κανενός παρά την κακόπιστη κριτική ελάχιστων ότι ενεργώ και πράττω χωρίς να δίνω λόγο σε κανένα. Αυτό δεν ήταν αλήθεια. Έτσι προς το τέλος του 2007 τύπωσα την πρώτη διμηνιαία εφημερίδα «Φωνή των Σουδενιωτών» με 12 σελίδες με την βοήθεια του αείμνηστου φίλου μου από τα παιδικά μου χρόνια Θανάση Κοντούλη καθ’ όσον εγώ θαλασσινός δεν είχα ιδέα επ αυτών . Την ίδια χρονιά είχα την ιδέα να κάνω την εκδήλωση της Γιορτής του κρασιού που από το 2015 ο αξιόλογος Δήμαρχος Χρ. Νικολάου και φίλος μου την έχει εντάξει στα ΔΥΜΑΙΑ, και της έδωσε την αποκλειστικότητα . Τα Λουσικά δικαιούνται περισσότερο από όλα τα χωριά του Δήμου την εκδήλωση της Γιορτής του κρασιού καθ’ όσον ή αμπελουργία απασχολεί σχεδόν όλους τους κάτοικους του και είναι το πιο βιοποριστικό επάγγελμα με τους 7 οινοπαραγωγούς . Η εκδήλωση αυτή έχει μεγάλη επιτυχία από την πρώτη χρονιά καταναλώνεται 1.5 τόνοι κρασιού δωρεάν. Κάθε χρόνο μας τιμούν ο Δήμαρχος , αντιδ/ρχοι, ο περιφερειάρχης και πολλά άλλα θεσμικά πρόσωπα. Τα τελευταία δύο χρόνια μας επισκέφτηκε και διασκέδασε μαζί μας ο πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων Β. Λεβέντης. Συγκεντρώνονται περί τους 1200 επισκέπτες και ο χώρος του δημοτικού σχολειού όπου γίνεται η εκδήλωση είναι πλέον μικρός .
Το 2009 έγινε αγορά οικόπεδου από χρήματα που εξοικονόμησα κατόπιν εράνου ορισμένων χωριανών μου . Το οικόπεδο είναι 650τμ και το 2016 έγινε δωρεάν παραχώρηση στο Δήμο να το αξιοποιήσει σε πλατεία καθ’ όσον τα Λουσικα δεν διαθέτουν καμία πλατεία.
Το 2010 είχα την έμπνευση από την γνωριμία μου με τον καθηγητή Κώστα Παπαγιανόπουλο κατόπιν φίλο μου να προχωρήσω στην επιστημονική ερευνά και μελέτη της ιστορικής διαδρομής στους αιώνες των Σουδενιωτων. Η Εξάχρονη μελέτη και ερευνά που έκανε ο Κ. Παπαγιανόπουλος μαζί με την ομάδα του έδειξε ότι η καταγωγή των Σουδενιωτων και η μετοικήσεις τους ξεκιναει από τα Άνω και Κάτω Πεδινά ( πρώην Σουδενά) Ζαγοριού είναι επιμελημένη με επιστημονική τεκμηριώσει και πλήρως ενημερωμένη. Βρέθηκαν γραφές στην Κωνσταντινούπολη από τα αρχεία της Οθωμανικής αυτοκρατορίας για τους Σουδενιωτες. Το βιβλίο που αποτελείται από 530 φύλλα κι 350 φωτογραφίες με σκληρό εξώφυλλο είναι σχεδόν έτοιμο. Πιστεύω αν όλα πάνε καλά στα μέσα Οκτωβρίου να γίνει στα Λουσικα η πρώτη παρουσίαση και ή δεύτερη στα Άνω Πεδινά Ζαγοριου .
Αν παραμείνω στο Σύλλογο που είναι απαίτησης του Δήμαρχου μας και του περιφερειάρχη και πολλών αξιόλογων Σουδενιωτών έχω πολλά ακόμα στο νου μου να πραγματοποιήσω, αρκεί να βρεθούν κατάλληλοι συνεργάτες που να πιστεύουν και να θέλουν να βοηθήσουν το χωριό τους και όχι να ασκούν πικρόχολη κριτική και να προσπαθούν να δημιουργούν προβλήματα.
4.Ποιος ήταν ο σκοπός ίδρυσης του ;
Κανονικά ο Σύλλογος πρέπει να λέγεται Πολιτιστικός Σύλλογος Σουδενιωτών.Άλλα ο σκοπός δεν είναι άλλο από πολιτιστικές εκδηλώσεις ποικίλων μορφών. Από αυτά που έχουν γίνει τώρα τουλάχιστον από εμένα αυτό εκδηλώνουν. Αλλά και ο αρχικός σκοπός ίδρυσης του είναι η αλληλοβοήθεια των συγγενικών κοινοτήτων στα χωριά καταγωγής μας Άνω και Κάτω Λουσοί από όπου γύρω στο έτος 1855 μετοίκησαν στην περιοχή των Λουσικων η όπως λέγοσαν τότε Σουδενεικα . Στην αρχή οι λιγοστοί κάτοικοι που ήρθαν για γνωριμία του τόπου και στη συνεχεία έφεραν τις οικογένειες τους για μόνιμη εγκατάσταση, τους ακολούθησαν και άλλες οικογένειες για μια καλύτερη ζωή να ξεφύγουν από την φτώχια της εκεί άγονης περιοχής .
5.Ασχολείστε και με την συγγραφή και την εφημερίδα. Μιλήστε λίγο γι’ αυτό
Όπως προανέφερα την πρώτη χρονιά που ανέλαβα τον Σύλλογο άρχισα την έκδοση της εφημερίδας .Είχα πολλά συγχαρητήρια γράμματα και τηλεφωνήματα ακόμη και τώρα ιδίως από Σουδενιωτές του εξωτερικού άλλα και άλλων εκτός Λουσικών.
Η κρίση έχει δημιουργήσει προβλήματα στην έκδοση της όπως τα ταχυδρομικά τέλη έχουν διπλασιαστεί και η συνεισφορά των συνδρομητών έχει δυσκολέψει γι’ αυτό η έκδοση της είναι δύσκολο να συνεχιστεί για πολύ ακόμη. Την εφημερίδα επιμελούμαι εγώ καθολοκληριαν με τη βοήθεια της συζύγου μου καθώς επίσης την διόρθωση κάνει ο φίλος μου, καθηγητής δημοσιογραφίας Χρ. Πριτσαπιδουλας .
Παρακινούμενος από τον αείμνηστο φίλο που έφυγε γρήγορα Θανάση Κοντούλη αρχίσαμε μαζί να γραφούμε ταξιδιωτικές θαλασσινές εμπειρίες μου ,αληθινές διηγήσεις όπως τις έζησα στα πελάγη, στα διάφορα αφιλόξενα λιμάνια ανά τον κόσμο στην 42 χρόνη ναυτική μου ζωή. Μεγάλο ενδιαφέρον έχει ή αναφορά μου στην Κουμουνιστική Κίνα , στην εποχή της μορφωτικής επανάστασης του πατριώτη Μάο Τσε Τουνγκ που στο πλοίο υπηρετούσα ως chief engineer ( Α’ μηχανικός )και ήταν χρόνο ναυλωμένο από τους κινέζους με έδρα φόρτωσης τα λιμάνια της Κίνας . Από το 1967 έως το 1970 ήταν τρομερά χρόνια που έζησα τον υπαρκτό κουμμουνισμό υπό την καθοδηγήσει των κομματαρχών και ιμπρεσάριων ιδίως της Νότιες πολιτείες όπως ή Καντόνα που ήσαν οι περισσότεροι εκ των κάτοικων αντιμαονικοί. Την εποχή εκείνη γνώριζα όλη την νοτιοανατολική Ασία, και τα τροπικά κράτη Μαλαισία, Σιγκαπούρη, Ινδονήσια, Φιλιππίνες, Ταϊλανδή, Καμπότζη και Κολόμπο. Άλλα από το 1972 έως το 2004 που ήμουν αρχιμηχανικός και τεχνικός διευθυντής σε ναυτιλιακές εταιρείες έχω επισκεφτεί τα περισσότερα ναυπηγεία στο κόσμο ως υπεύθυνος για επισκευές και κατασκευές. Στην Hyundai στο Ulsan της Ν. Κορέας , είχα μείνει 1 ½ χρόνο στην Ιαπωνία ,2 χρόνια στην Νέα Ορλεάνη ,4 μήνες στο Ρότερνταμ και σε άλλα ναυπηγεία, όπου γνώρισα αξιόλογους ανθρώπους ,εφοπλιστές και πρόεδρους ναυπηγείων. Σε όλα αυτά έχω την μεγάλη βοήθεια της γυναικάς μου Ασουνσιόν (Σιονι) που έχει αναλάβει όλη την γραφή και επικοινωνία μέσω διαδικτύου.
Το βιβλίο αυτό περίπου 220 σελίδες και με φωτογραφίες που θα έχει τον τίτλο «Ταξιδεύοντας σε βόρεια, τροπικά και νότια πελάγη» θα είναι έτοιμο πιστεύω τέλος του 2017.
Έχω τελειώσει την Ναυτική Ακαδημία Ασπροπύργου, που δεν συγκρίνεται με την σημερινή σχόλη του Ασπροπύργου τόσο στο διδακτικό προσωπικό όσο και στο σύστημα εκπαιδεύσεις και πειθαρχίας.
