Ποιοι είναι πίσω από την ΠΑΡΕΑ; Με αφορμή την έναρξη του Αχαγιώτικου Καρναβαλιού μιλήσαμε με τον Φάνη Ζαχαράτο μέλος της ομάδας που το 2010 “φώναξε” “ΕΔΩ ΕΙΜΑΣΤΕ” και κατάφεραν να κάνουν σαματά και να τους προσέξουν όλοι!
Συνέντευξη στην Βίκυ Αθανασοπούλου
– Πάμε να κάνουμε ένα φλας μπακ Φάνη;
Αρχικά θέλω να ευχαριστήσω τα Δυτικά Νέα και εσένα Βίκυ προσωπικά για την πρόσκληση αυτή. Πριν ξεκινήσουμε αυτό το flashback θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι το Π.Α.ΡΕ.Α.- Πολιτιστικό Αθλητικό Ρεύμα Αχαΐας ήταν έμπνευση μια παρέας αχαγιωτόπουλων που θα προσπαθήσω σήμερα, σε αυτή τη συνέντευξη, να τους αντιπροσωπεύσω όσο καλύτερα μπορώ.
– Πότε και από ποια ανάγκη προέκυψε η σύσταση της ομάδας;
Η ιδέα για μια ομάδα με πολιτιστικές και αθλητικές προεκτάσεις αλλά και με διάθεση για προσφορά στην τοπική κοινωνία ήταν θέμα συζήτησης για αρκετό καιρό, πριν ακόμα φτάσουμε στο Π.Α.ΡΕ.Α. Πάμε πίσω στο 2007 και 2008 όπου οι περισσότεροι από τα αρχικά μέλη αυτής της ομάδας, ήμασταν ακόμα φοιτητές μακριά από την Αχαγιά και ουσιαστικά ερχόμασταν πίσω μόνο στις περιόδους των διακοπών (Χριστούγεννα- Πάσχα- Καλοκαίρι). Κάποια στιγμή το 2009 με 2010 όταν οι περισσότεροι ολοκληρώσαμε τις σπουδές και τελικά γυρίσαμε στην Αχαγια, η ανάγκη αυτή έγινε επιτακτική και έτσι προχωρήσαμε στην ίδρυση του Π.Α.ΡΕ.Α.
Αν θέλουμε να σκιαγραφήσουμε την εποχή εκείνη, θα πούμε ότι χαρακτηρίζεται από τα πρώτα σημάδια της οικονομικής κρίσης, κάτι που έκανε τον κόσμο να έχει χάσει το βηματισμό του, να προβληματίζεται και να ανασκουμπώνεται μη ξέροντας τι θα ακολουθήσει. Όλα αυτά όπως καταλαβαίνεις επηρέαζαν και τη νεολαία, την έκαναν νωχελική και λίγο καταθλιπτική.
Από την άλλη μεριά αυτό το κοινωνικό πλαίσιο δεν ήταν αρκετό για να καθηλώσει νέους ανθρώπους 22-23 χρονών γεμάτους με ενέργεια και όνειρα. Για να μην μακρηγορούμε όμως θα καταλήξουμε ότι η βασική ανάγκη δημιουργίας αυτής της ομάδας νέων της πόλης μας έχει να κάνει με την ανάγκη να ξεφύγουμε από τη μονοτονία και την κατήφεια εκείνων των ημερών.
– Ποια (ήταν)είναι τα μέλη της
Μέλη με τη στενή έννοια δεν μπορούμε να πούμε ότι καταγράψαμε ποτέ, όσες φορές και αν προσπαθήσαμε δεν μπορούσαμε να υιοθετήσουμε μια αυστηρή δομή συλλόγου με μέλη, συνδρομές, σφραγίδες κλπ, πάνω από όλα ήμασταν φίλοι επομένως αυτά είχαν παραμεριστεί. Έτσι, μέλη του συλλόγου ήταν όλοι οι νέοι της πόλης και των γύρω χωριών που μας στήριξαν σε όλες τις εκδηλώσεις μας και πραγματικά ήταν πολύ όμορφες εποχές. Τώρα αν πρέπει να μιλήσουμε για ονόματα θα πρέπει να τους αναφέρω όλους και φοβάμαι ότι αυτό δεν εξυπηρετεί την οικονομία χρόνου και χώρου. Θα αναφέρω μόνο ότι το πρώτο “συμβούλιο” το αποτελούσαν οι: Κολλιόπουλος Ανδρέας, Ανδρικόπουλος Κώστας, Gianni Sanfilippo, Βάσω Σκαλτσά, Χρήστος Βέρρας, Μαγκαφά Αργυρώ και εγώ.
– Ποια ήταν η καλύτερη στιγμή της;
Θεωρώ ότι η καλύτερη στιγμή ήταν η προετοιμασία του αχαγιώτικου καρναβαλιού 2011. Όπου στις αποθήκες του ΑΣΟ είχε στηθεί πραγματικά ένα καρναβαλικό γλέντι που κράτησε για μήνες. Ήταν κάτι το μεγαλειώδες που δεν μπορώ εύκολα να το περιγράψω, θα πω μόνο ότι εκεί συναντήθηκαν και εργάστηκαν πλάι- πλάι, άνθρωποι με διαφορετικές διαδρομές, διαφορετικές ιδέες και αντιλήψεις με κοινό σημείο την αγάπη για την πόλη μας και το ενδιαφέρον να αναγεννηθεί ένας θεσμός που τα προηγούμενα χρόνια είχε απαξιωθεί και παραγκωνιστεί. Τα πεπραγμένα εκείνης της χρονιάς ήταν η μήτρα για ότι ακολούθησε μέχρι και σήμερα. Αυτό που κρατάω από εκείνο το καρναβάλι ήταν η συμμετοχή καρναβαλιστών- εθελοντών που χωρίς αυτούς δεν θα είχαν γίνει πραγματικότητα ούτε τα μισά.
– Απ όλα όσα σκεφτήκατε να κάνετε, ποια φέρατε εις πέρας;
Αυτό που είχαμε φανταστεί ήταν, όπως είπα και πριν, να σπάσουμε τη μονοτονία και να δώσουμε μια διέξοδο σε μας και στους υπόλοιπους νέους της πόλης μας. Πιστεύω αυτό το καταφέραμε και για όσο αντέξαμε και λειτουργήσαμε δώσαμε ότι καλύτερο μπορούσαμε. Η αλήθεια είναι ότι για να ετοιμάσουμε μια εκδήλωση αφιερώναμε ατελείωτες ώρες τόσο στην προετοιμασία της όσο και στο μετά! Κάνοντας μια αναφορά θέλω να πω ότι στα χρόνια που δραστηριοποιήθηκε το Π.Α.ΡΕ.Α. προχωρήσαμε σε έκθεση φωτογραφίας, εκδρομές, επισκέψεις σε μουσεία και θέατρα, στη διεξαγωγή των πρώτων τουρνουά μπάσκετ 3on3, τουρνουά volley, κάναμε rafting, προχωρήσαμε στον καθαρισμό της παραλίας της Κάτω Αχαΐας, γιορτάσαμε την πρωτομαγιά τόσο με τα πιτσιρίκια της πόλης μας αλλά και με εκδηλώσεις πολιτικού περιεχομένου, κάναμε πολλά πάρτι και φυσικά συμμετείχαμε στο αχαγιώτικο και το πατρινό καρναβάλι.
– Γιατί ο χρόνος “ατόνησε” τις προσπάθειες;
Γιατί όπως καταλαβαίνετε δεν μπορείς να μείνεις για πάντα 23 χρονών! Κάποιοι συνέχισαν τις σπουδές, άλλοι ξεκίνησαν να εργάζονται, υποχρεώσεις πλέον που έπρεπε να αναλάβουμε και δε γινόταν να διαθέσουμε πλέον τον χρόνο μας στο Π.Α.ΡΕ.Α. Για να καταλάβετε πολλά από τα πιο δυναμικά και ενεργά μέλη της ομάδας σήμερα κατοικούν μόνιμα στο εξωτερικό. Όλα αυτά συν κάποια εσωτερικά προβλήματα λειτουργίας και κάποιες μεταξύ μας διαφωνίες μας έκαναν να αφήσουμε στην άκρη αυτό το εγχείρημα.
– Ποιους είχατε μαζί σας και ποιους “απέναντι”;
Μαζί μας είχαμε την πλειοψηφία της πόλης και κυρίως του νέους, οι οποίοι μας στήριξαν σε όλες τις εκδηλώσεις μας και είχαμε πάντα μεγάλη επιτυχία. Απέναντί μας είχαμε το χρόνο καθώς όπως είπα στην πορεία γεννήθηκαν υποχρεώσεις που έπρεπε να αναλάβουμε, εκτός Π.Α.ΡΕ.Α. Επίσης, απέναντι μας είχαμε και την απειρία μας γιατί πολλές φορές “πνιγόμασταν σε μια κουταλιά νερό” και δυσκολεύαμε τα πράγματα χωρίς λόγο.
– Γιατί “ζεσταθήκατε” φέτος μετά από 8 χρόνια “γέννησης” της ομάδας;
Δε ξέρω αν “ζεσταθήκαμε” μάλλον αναπολούμε το παρελθόν και “ζηλεύουμε” εκείνες τις μέρες που έδιναν μεγάλο νόημα στις πράξεις μας! Όπως και να έχει θέλουμε το αχαγιώτικο καρναβάλι να είναι ξεχωριστό και να συνεχίζει για πολλά χρόνια και θεωρώ ότι εδώ θα συμφωνήσουμε όλοι.
– Να περιμένουμε εκπλήξεις και επανεκκίνηση ίσως;
Δε θα μπορούσα να απαντήσω καταφατικά σε αυτό. Από την άλλη δεν θα πω και το “ποτέ”. Φέτος σίγουρα όχι, ποιος ξέρει όμως τι μπορεί να γίνει στο μέλλον. Βασικά, αυτό που θα θέλαμε να δούμε εμείς και το έχουμε συζητήσει μεταξύ μας, είναι καινούργιες ομάδες νέων οι οποίες με τα δικά τους ερεθίσματα και στόχους να μπορέσουν πάλι να δώσουν πνοή στην πόλη μας. Είναι σαν την σκυταλοδρομία, η μια γενιά πρέπει να διαδέχεται την άλλη!
– Υπάρχει κάτι που σας στεναχωρεί στο Αχαγιώτικο Καρναβάλι;
Προσωπικά με στεναχωρεί όταν βλέπω να παραγκωνίζονται ακούσια ή εκούσια άτομα που έχουν αφιερώσει χρόνο και κόπο για το αχαγιώτικο καρναβάλι. Υπάρχουν άτομα που έχουν συνεισφέρει καθοριστικά στο να αναγεννηθεί το αχαγιώτικο καρναβάλι και δεν αξίζει να μηδενίζεται η προσπάθειά τους. Τώρα γενικότερα μιλώντας, θα θέλαμε να ξαναδούμε ένα καρναβάλι όπου ο εθελοντισμός θα έχει και πάλι τον πρώτο λόγο και θα χαρακτηρίζεται από ένα ιδιαίτερο ύφος (π.χ. καρναβαλική ποδηλατάδα). Επίσης, θα θέλαμε να δούμε έναν χώρο στο δήμο μας όπου οι νεολαία θα μπορούσε να εκφρασθεί ποικιλοτρόπως , να δημιουργήσει και να οργανώσει εκδηλώσεις! Ωστόσο, πρέπει να αναφέρουμε ότι έχουμε καρναβάλι και αυτό είναι από μόνο του πολύ σημαντικό. Δε θέλουμε σε καμία περίπτωση να μηδενίσουμε καμία προσπάθεια! Όσες περισσότερες καρναβαλικές ομάδες έχουμε τόσο το καλύτερο για την πόλη μας!
– Θα μπορούσε να αλλάξει κάτι, ή δεν…
Πάντα μπορεί να αλλάξει κάτι, αρκεί να θέλουμε. Έχουμε την τύχη στην πόλη μας να έχουμε ανθρώπους με μεγάλη εμπειρία σε αυτό το κομμάτι. Πρέπει να καταλάβουμε ότι στην Αχαγιά μας υπάρχει κάτι το οποίο ακούει στο όνομα “Δήθεν Αδιάφοροι”, αλίμονο αν ψάχνεις για το καρναβάλι και δεν ρωτάς πρώτα εκεί!
– Πώς θεωρείς ότι πρέπει να γίνει η αναβάθμισή του;
Όλοι αγαπάμε το καρναβάλι, ειδικά στις μέρες μας που όλα έχουν μπει στη ζυγαριά του ευρώ, το καρναβάλι αποτελεί ευκαιρία τόσο για διασκέδαση όσο και για καυστική σάτιρα και προβληματισμό. Για το Π.Α.ΡΕ.Α. το στοίχημα ήταν, σε ότι κάναμε, να νοιώθει η πόλη ότι η εκδήλωση την αντιπροσωπεύει και είναι κάτι δικό της. Όταν γινόταν αυτό, όταν δηλαδή περνούσε ο κόσμος και οι εθελοντές στην πρώτη γραμμή τότε όλα αναβαθμίζονταν! Τέλος, το Π.Α.ΡΕ.Α. αποτελεί για όλους εμάς που εμπλακήκαμε, λιγότερο ή περισσότερο, μια γλυκιά ανάμνηση! Πάντα όμως με το βλέμμα στο μέλλον, σας ευχόμαστε Καλό Καρναβάλι!
