“Πριν 30 χρόνια σε αυτόν τον τόπο ένας επιχειρηματίας από πουθενά, απόκτησε μια τράπεζα,εφημερίδες,μια μεγάλη ομάδα και μαζί της όποιον ποδοσφαιριστή μπορούσε να αποκτηθεί.Ήταν η εφαρμογή του δόγματος “νέα τζάκια”και η προσπάθεια διευκόλυνσης νέων “επιχειρηματιών” όπου θα στήνονταν νέοι δεσμοί οικονομικοί και πολιτικοί με ότι συνεπάγεται αυτό.Το σκάνδαλο Κοσκωτά,ταλαιπώρησε την πολιτική και οικονομική ζωή,δημιούργησε οικονομικές και πολιτικές αυταπάτες και αναδιάταξε το πολιτικό σκηνικό της χώρας.Σχεδόν τρείς δεκαετίες μετά,ένας άλλος επιχειρηματίας,οπλοφορώντας ως πρόεδρος ΠΑΕ, μπουκάρει στο γήπεδο διαμαρτυρόμενος.Είναι αυτός που δεν έχει πρόβλημα να ομολογήσει ότι ήταν λαγός στην διαδικασία απόκτησης τηλεοπτικών αδειών, αυτός που απόκτησε ένα λιμάνι από την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας, μια καπνοβιομηχανία που απαλλάχθηκε από δημόσια χρέη εκατομμυρίων και πολλά άλλα.
Επειδή οι κανόνες που ορίζουν το ελληνικό ποδόσφαιρο θυμίζουν Λατινική Αμερική,είναι βέβαιο με όσα βλέπουμε τις τελευταίες ήμερες ότι αυτό δεν πρόκειται να εξυγιανθεί. Επίσης, είναι βέβαιο πως εκείνοι που σφιχταγκαλιάστηκαν μαζί του για να διευκολύνουν νέα τζάκια έχουν και προδιαγεγραμμένο πολιτικό τέλος.Όσο για το πόπολο, μετά από μια δεκαετία σχεδόν εξαθλίωσης, πρέπει πραγματικά να κάνει υπερβάσεις που θα το ανατάξουν: οραματικά,ηθικά και πολιτικά, δύσκολο αλλά αναγκαίο για την επιβίωσή του!”