Από τους πρώτους που έφτασαν στο Μάτι, με τους καπνούς ακόμη να βγαίνουν από τα σπίτια… ήταν και ο Αχαγιώτης Κώστας Τσάκωνας. Ο οποίος πήγε εθελοντικά να βοηθήσει, όπου και όπως μπορούσε. Η περιγραφή του είναι πραγματικά ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ και γεμάτη διδάγματα. Αξίζει να τη διαβάσετε:
“Δεν έζησα τίποτα απο αυτα που έζησαν αυτοι οι ανθρωποι. Δεν είδα τιποτα απο οσα ειδαν ουτε πόνεσα οσο πόνεσαν ουτε κάηκα ουτε έχασα δικους μου ουτε καταστραφηκε η περιουσια μου αρα ειμαι πολυ μικρος να μιλησω για αυτους τους ανθρωπους .
Θα μιλησω ομως για μενα για αλλους σαν εμενα. Οταν αναψα τη γενητρια που κανουμε τα παρτυ και εδωσα ρευμα στην εκκλησια της Θεοτόκου στο κόκκινο λιμανάκι (λιγα μετρα μακρια απο το οικοπεδο με τα 26 αγκαλιασμενα θυματα) οταν αναψαν τα φωτα μπροστα στην καμενη παιδικη χαρα στη μεση ολων των καμενων σπιτιων και οι ανθρωποι που ηταν εκει ηρθαν να φορτισουν κινητα φακους οι διασωστες ασυρματους οι αστυνομικοι ειδαν φως στη μεση του κακου και κυριως οσοι μενουν εκει στα χαλασματα να φυλανε τα καμενα υπαρχοντα τους ειδαν το μοναδικο φως μεσα σε χιλιομετρα σκοταδι ενιωσα το πιο παραξενο συναισθημα της ζωης μου εσπασα, ξέσπασα σε κλάματα, δεν ξερω αν αδειασε η γέμισε η ψυχη μου ξερω πως ένοιωσα πολυ αδύναμος μετα απο αυτο ειδα ποσο μικρος ειμαι ποσο απλο ειναι να κανεις ενα καλο χωρις υλικο ανταλαγμα αλλα με τεραστια ανταμοιβη ψυχης.
Με την Elena Kokkina προσπαθουσαμε να πεισουμε στους ανθρωπους εκει πως δεν θελουμε χρηματα δεν ειμαστε απο καμια ΜΚΟ δεν ειμαστε τιποτα παραπανω απο απλοι ανθρωποι που σκεφτηκαμε ενα τροπο να βοηθησουμε αθορυβα χωρις κανενα δημο χωρις κανενα κερδος τους φανηκε απιστευτο(μεσα στην καταστροφη νομιζαν πως παμε να εκμεταλευτουμε την κατασταση )………Δεν βρηκα τη δυναμη να βγαλω ουτε μια φωτογραφια απο το κακο που εχει γινει παρα μονο αυτες στην εκκλησια γιατι οτι και αν δεις στην οθονη η πραγματικοτητα ειναι πολυ πιο σκληρη εμαθα ομως ενα πραγμα αν καταφερουμε και ξεπερασουμε το ”εγω” μας και το κανουμε ”εμεις” τοτε μπορουμε να κανουμε πολλα πραγματα.
Οι ανθρωποι δεν ξανα ερχονται πισω το δασος δεν ξανα γινεται ευκολα(5 μερες μετα βγαινουν καπνοι μεσα απο το χωμα) οι πληγές στα καμένα σώματα θα μεινουν εκει για παντα ας προσπαθήσουμε ολοι μαζι να κανουμε αυτους τους ανθρωπους ομως να καταλαβουν πως δεν θα ειναι μονοι οταν φυγουν απο εκει οι καμερες αυτο εχουν αναγκη……………εγώ τους το υποσχέθηκα!”.