Το συγκλονιστικό σημείωμα του Δημήτρη Ηλιόπουλου, δημοτικού υπαλλήλου, από την Κάτω Αχαΐα που αλιεύσαμε από το προφίλ του και περιγράφει με ανατριχιαστικό τρόπο εκείνες τις ώρες που η δυτική Αχαΐα θέλει να ξεχάσει … αλλά δεν θα μπορέσει μάλλον…
“Η Δυτική Αχαΐα έζησε την “δική της” 11η Σεπτεμβρίου …
Πολλοί οι Κριτικοί.. περισσότεροι Ειδικοί.. και ακόμη περισσότεροι Αναλυτές…
Μα την ωρα της καταστροφής δεν ειδα κανέναν τούς ΕΚΕΊ…
Ειδα μόνο…
Γυναικόπαιδα να κλαινε.. ηλικιωμένους να μην μπορούν να κρατήσουν τα δάκρυα τούς..και να κλαίνε γοερά.
Ανθρώπους που καταστρεφόταν ο ιδρώτας πολλων χρόνων…να προσπαθήσουν να βοηθήσουν…με οτι είχαν..(φρεζες-βυτια-σκουπες-λάστιχα-ψεκαστήρες-φαρασια μεχρι ακομη και δοχεία για λάδι)..
Είδα Ηλικιωμένους με προβλήματα υγείας να σε κοιτάνε σαν τον Σωτήρα τους….
μονο και μόνο.. γιατι τους έπιασες το χερι και τους έδωσες ενα μπουκάλι νερό..η γιατι τους κράτησες λιγο την μάσκα οξυγόνου να αναπνεύσουν..
Ειδα πυροσβέστες….να αψηφούν τον κίνδυνο και να μπαίνουν κυριολεκτικά στην φωτιά…για να σώσουν οτι μπορούν…
ειδα τραυματισμένο,στο ποδι,εθελοντή πυροσβέστη…να τον παρακαλεί το ΕΚΑΒ για την μεταφορά του στο Κ.Υ .. και τους λεει:”τι λετε ρε….η νύχτα ειναι μεγάλη “.
Τωρα θα πείτε…:”και τι εκανες εσυ ρε μεγάλε “…
Την Προσευχή μου… ,εκανα, να μην ζήσει κάνεις ποτε παλι τέτοιες Στιγμές..
Γιατι όπως μου ειπε και μια πολυ καλή Φιλη..
:”.Δυστυχως ο ανθρωπινος πονος καταγραφεται ανεξιτηλα στην ανθρωπινη ψυχη…περισσοτερο απο τις στιγμες της χαρας… ευχομαι να μην ξαναζήσει ποτε κατι τετοιο κ τα σημαδια να ειναι οσο το δυνατον πιο ανωδυνα για Όλους ..!!!”
ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΎ…”
