Του Νίκου Σύφαντου
Υπάρχουν μέρες που στην πολιτική θα πρέπει να τις θυμόμαστε. Όπως ακριβώς συμβαίνει με τη σημερινή. Και να αντιπαραθέτουμε τα γεγονότα που τις στιγματίζουν, με άλλα παλαιότερα, που έπαιξαν καθοριστική σημασία στις μετέπειτα εξελίξεις, πολιτικές και οικονομικές.
Σήμερα λοιπόν, Κυριακή 11 Ιανουαρίου, επιχειρήθηκε μία σημαντική πολιτική “στροφή” από το εκδοτικό συγκρότημα του ΔΟΛ (Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη) που σηματοδοτήθηκε από τον κύριο τίτλο της εφημερίδας “ΤΟ ΒΗΜΑ”: “Η Ευκαιρία της Αριστεράς”
Και δίνουμε ιδιαίτερη σημασία στον τίτλο, μιας και όπως είναι αποτυπωμένο και στατιστικά, ο τίτλος η φωτογραφία και η λεζάντα αρκούν πια για έναν αναγνώστη για να καταλάβει. Γι’ αυτό άλλωστε το λόγο στα δημοσιογραφικά γραφεία των εφημερίδων πολλές φορές μπορεί να συζητείται πολύ περισσότερο ο τίτλος, παρά το περιεχόμενο του θέματος.
Έκανε λοιπόν σήμερα “στροφή” 180 μοιρών το ΒΗΜΑ, του ΔΟΛ που και τηλεοπτικά τα αλλάζει όλα (MEGA) προκειμένου να ρίξει γέφυρα προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Το κόμμα δηλαδή που μέχρι σήμερα πολεμούσε με “λύσσα” και το αντιμετώπιζε σαν μία από τις πιο ακραίες φωνές του Ελληνικού πολιτικού συστήματος.
Εδώ πρέπει να υπενθυμίσουμε στους αναγνώστες, μία άλλη μέρα που είχε ξημερώσει πριν από έξι χρόνια:
“ΤΟ ΒΗΜΑ” είχε παραχωρήσει το κύριο άρθρο του στην πρώτη σελίδα στον Γιώργο Παπανδρέου, εν δυνάμει τότε Πρωθυπουργό, “δίνοντας γραμμή” στο εκλογικό σώμα.
-Και πού είναι το κακό; θα ρωτήσει κάποιος. Πουθενά, αν δεν είχαν προηγηθεί δηλητηριώδη βέλη του ίδιου εντύπου εναντίον του ίδιου εν δυνάμει Πρωθυπουργού, ο οποίος για το ίδιο μέσο ήταν λίγο καιρό πριν, ανίκανος να γίνει Πρωθυπουργός της χώρας.
Η σημερινή ημέρα μπορεί να “βολεύει” πολλούς. Ιδιαίτερα, στελέχη ή τους ψηφοφόρους της Αριστεράς που βρίσκουν πλέον πόρτα ανοιχτή, σε ένα μέσο που μέχρι σήμερα σήκωνε απόρθητα τείχη τις απόψεις τους, τις οποίες κατακεραύνωναν τα “πύρινα βέλη” των γνωστών “μνημονιακών” δημοσιογράφων.
Από αύριο μάλιστα δεν αποκλείεται ανάμεσα στους σχολιαστές του κεντρικού δελτίου ειδήσεων του MEGA να υπάρχουν και δημοσιογράφοι με καθαρή κομματική ταυτότητα της Αριστεράς, για να πέσουν ακόμη πιο στέρεες γέφυρες με την αυριανή εξουσία (εαν αυτό το αποφασίσει ο Ελληνικός λαός).
Το ζήτημα αγαπητοί φίλοι, δεν είναι αν ο ηγέτης της Αριστεράς θα απλώσει το χέρι από την άλλη πλευρά της γέφυρας.
Αντίθετα βρισκόμαστε για μία ακόμη φορά απέναντι σε μία κλασσική περίπτωση, που ο τύπος (βλέπε εκδότες), επιδιώκει με εξόφθαλμο τρόπο να αποδείξει οτι δίκαια η κοινωνία του γυρίζει την πλάτη, διότι προέχει η “μάχη” των δικών του συμφερόντων και όχι ο “πόλεμος” για την υπεράσπιση των συμφερόντων του λαού.
Οφθαλμοφανής η “κωλοτούμπα”, που δυστυχώς είναι χειρότερη από εκείνες των πολιτικών. Γιατί οι πολιτικοί εκπροσωπούν μεν το λαό, αλλά τα μέσα ενημέρωσης οφείλουν να τάσσονται διαρκώς στο πλευρό του, υπηρετώντας αρχές και αξίες ως στάση ζωής και δημοσιογραφικής αξιοπρέπειας.
Και στην προκειμένη περίπτωση, η στάση των εντύπων της Αριστεράς που μάχονται για ιδέες με τα δικά τους επιχειρήματα, αλλά και των εντύπων της κεντροδεξιάς που πράττουν το καθήκον τους ιδεολογικά, είναι έντιμη αν και όχι αντικειμενική.
Δυστυχώς στον τόπο αυτό φτάσαμε να προτάσσουμε ως παράδειγμα πολιτικής και δημοσιογραφικής ηθικής το υποκειμενικό και όχι το αντικειμενικό, βλέποντας στα περίπτερα την ευκαιριακές και ακραίας επιχειρηματικής αντίληψης “κωλοτούμπες”