ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ ΡΟΥΠΑΜπορεί να μάθει κανείς πολλά από τις αντιδράσεις μας στις χαρές και τις λύπες. Κατά τον ίδιο τρόπο όμως μπορούμε να χαρτογραφήσουμε και την δυνατότητα φορέων και πολιτικών τόσο στην αντιμετώπιση κρίσεων, όσο βέβαια και στην διαμόρφωση πεδίων γιορτής και θετικών εξελίξεων. Δυστυχώς όμως, ένας ιστορικός «Θεσμός Χαράς» για την Πόλη μας κινδυνεύει να εκφυλισθεί ή απλά να ισοπεδωθεί στην μετριότητα της εποχής, αλλά και της κακής λειτουργίας της Πάτρας. Πως αλλιώς θα μπορούσε να τοποθετηθεί κανείς βλέποντας έναν Θεσμό όπως το Καρναβάλι να κινείται στα πλαίσια της δυναμικής των πολιτών και μόνον. Ένα Καρναβάλι που κινδυνεύει –έστω και επικοινωνιακά μέχρι σήμερα – να βρεθεί χωρίς Καρνάβαλο ελλείψει χρημάτων. Μία εκδήλωση που θα έπρεπε να μην είναι μόνον για του Πατρινούς, αλλά σημείο προσέλκυση επισκεπτών από όλη την Ευρώπη. Αλλά…
Το καρναβάλι είναι η Παράδοση της Πάτρας. Αποτελεί την κοιτίδα ζωής -πολιτιστικής, κοινωνικής και οικονομικής- εδώ και χρόνια. Είναι πλέον “προϊόν” και μάλιστα εξαγώγιμο. Μήπως λοιπόν θα πρέπει να γίνονται περισσότερα για να αναβαθμισθεί το προφίλ του, η εμβέλειά του αλλά και η αναγνωρισιμότητα σε άλλες χώρες εκτός της Ελλάδας. Ας μην ξεχνάμε πως η Ιταλία είναι μόλις λίγες ώρες μακριά από το λιμάνι του Πειραιά. Γίνονται άραγε όσα πρέπει ώστε κάθε χρόνο να γίνεται καλύτερο και γιατί όχι εμπορικότερο; Ίσως ήλθε και η στιγμή τμήματα των εκδηλώσεων του Πατρινού Καρναβαλιού να διασυνδεθούν και με τους άλλους Δήμους της Αχαΐας. Να γίνονται μικρές παρελάσεις στην Κ. Αχαγιά και στο Αίγιο και σε μικρότερη έκταση στα Καλάβρυτα και Ερύμανθο με τη δύσκολη μορφολογία, με συμμετοχή των Δήμων έτσι ώστε από Πατρινό καρναβάλι να γίνει και Αχαϊκό Καρναβάλι. Η συνεργασία των Δημάρχων θα μπορούσε να παράξει για πρώτη φορά εκδηλώσεις με το know how της Πάτρας. Αρκεί να υπάρχει η διάθεση για συνεργασία ώστε το «προϊόν» να το «περπατήσουμε» έξω από την Πάτρα.
Θα μου πείτε βέβαια τι με ώθησε να ασχοληθώ με το Καρναβάλι ως θέμα. Ίσως γιατί πέρα από την ψευδή σοβαροφάνεια που υπάρχει γύρω μας, ο Θεσμός αυτός θα μπορούσε να αναδείξει διεξόδους συνεργασίας όχι μόνον των Δήμων αλλά και άλλων φορέων έτσι ώστε έστω για λίγες μέρες ή ώρες, το κέντρο του ενδιαφέροντος να μετατεθεί στο να δοθεί χαρά σε όσα παιδιά δεν θα έχουν την δυνατότητα να αγοράσουν την στολή τους. Γιατί να μην ενεργοποιηθούν οι Εμπορικοί Σύλλογοι των Δήμων του Νομού μας για να καλύψουν τις ανάγκες αυτές; Σαν μία πρώτη κίνηση αντίληψης πως το Καρναβάλι θα μπορούσε να είναι βάση ενός άλλου επιπέδου συνεργασιών. Εκτός από «business» και πολιτική.
Έτσι. Για να σταματήσουν κάποια πράγματα να κινούνται γύρω από μία επερώτηση, ένα ανούσιο σχόλιο, μία λάθος πολιτική, μία δουλειά για τους «δικούς μας» όπως συνήθως αναδεικνύεται μέχρι σήμερα. Κινήσεις, που μόνον επικοινωνία έχουν προσφέρει στον πολύπαθο πολίτη. Τουλάχιστον ας σκεφθούμε για λίγο τα παιδιά των οικογενειών εκείνων που τα φέρνουν βόλτα δύσκολα.
