Στην Ελλάδα του 2014 υπάρχουν ακόμη ανοικτοί αυτοκινητόδρομοι. Δρόμοι που μαζί με τα αυτοκίνητα συνυπάρχουν πεζοί, ζώα, γεωργικά μηχανήματα. Και δυστυχώς αυτοί οι δρόμοι μετατρέπονται σε απέραντα νεκροταφεία, εκεί όπου πεζοί και οδηγοί χάνουν τη ζωή τους.
Πατρών Πύργου Νοέμβριος 2014. Στο ύψος της Ράχης, ένας ακόμη άνθρωπος σκοτώνεται έχοντας παρασυρθεί από διερχόμενο όχημα. Έπρεπε να διασχίσει το δρόμο κάθετα. Δεν πρόσεξε; Δεν τον πρόσεξαν; Τι σημασία έχει πια. Το κακό έγινε. Διότι ξεχάσαμε να πούμε οτι η…Εθνική οδός “κόβει” στα δύο και χωριά. Οπότε αν κάποιος θέλει να πάει στο σπίτι του γείτονα, στα κτήματά του, ή ακόμη και να περπατήσει στο χωριό του, περνάει από το δρόμο. Νύχτα, μέρα εκατοντάδες άνθρωποι διασχίζουν τη φονική οδό κάνοντας το σταυρό τους.
Και όσοι οδηγοί έχουν ιδέα για το περί τίνος πρόκειται δεν αναπτύσσουν ταχύτητα άνω των 60 χιλιομέτρων. Υπάρχουν βέβαια και εκείνοι που ασυνείδητα πατούν το γκάζι, αλλά αυτοί ανήκουν σε άλλο κεφάλαιο.
Πέρασαν χρόνια. Και τα ίδια ακριβώς λόγια, λες και το κάνει αυτό μαγικά ο δημοσιογραφικός πολύγραφος, ξαναγράφονται.
Ένα Κράτος δολοφόνος που επιτρέπει ακόμη και σήμερα αυτοκινητόδρομους ανοικτούς χωρίς καμία δυνατότητα διέλευσης πεζών από άλλα σημεία. Δεν συμβαίνει πουθενά αλλού στον κόσμο.
Σάμπως όμως είναι και η μοναδική ελληνική πρωτοτυπία; Σε αυτό τον τόπο είμαστε γεμάτοι από πρωτοτυπίες.
Κατά τα άλλα, ξεχάσαμε λίγο σήμερα το κλισέ ερώτημα που “ταλανίζει” την Ελληνική κοινωνία ως άλλο όπιο:
Πότε θα γίνουν εκλογές;
Πόσες φορές αλήθεια στα τελευταία 40 χρόνια δεν είχε αυτό το ερώτημα την αποκλειστικότητα του πολιτικού ενδιαφέροντος;
Και εκλογές έγιναν και το ερώτημα ξανάγινε, και εκλογές ξανάγιναν, αλλά η Πατρών Πύργου παρέμεινε αυτοκινητόδρομος, με προδιαγραφές… γιδόστρατου, όποιοι και αν ζητούσαν τις εκλογές όποιοι και αν τις αρνούνταν, όποιοι και αν τις κέρδιζαν.
dytikanea.gr